Czy 47 metrów w dół jest oparte na prawdziwej historii?

„47 metrów w dół” to historia dwóch sióstr, które wyjeżdżają na wakacje do Meksyku i jakimś cudem lądują w nurkującej klatce, otoczonej rekinami. Zabawna aktywność szybko przeradza się w katastrofę, gdy pęka ich kabel i znajdują się na głębokości 47 metrów w wodach pełnych rekinów. Film wyreżyserował Johannes Roberts, który jest także współautorem scenariusza przetrwanie horror u boku Ernesta Riery. Ruch rekina wciąga i trzyma cię w napięciu przez cały czas trwania. Po filmie widzowie nie mogą przestać się zastanawiać, czy ktoś rzeczywiście przeżył tak wstrząsające przeżycie. Jeśli przyłapałeś się na myśleniu w ten sposób, mamy wszystkie odpowiedzi, których potrzebujesz.

Czy 47 metrów w dół to prawdziwa historia?

Nie, „47 metrów w dół” nie jest oparte na prawdziwej historii, ale było kilka przypadków ataków rekinów na ludzi i żaden z nich nie jest tak dramatyczny. Większość ataków rekinów ma miejsce na brzegu lub w strefie surfowania, a rzadko zdarza się przypadek, w którym rekin rozerwał człowieka na strzępy na środku oceanu.

Chociaż zdarzało się, że rekin uderzył głową w metalowe pręty i uszkodził klatkę do nurkowania. Według doniesień, nurkowie na meksykańskiej wyspie mieli doświadczenie bliskie śmierci, gdy żarłacz biały zaatakował ich klatkę pod wodą i przemieścił jeden pręt, utkwiwszy mu głową. Po wykonaniu tej czynności rekin zniknął, ale nurkowie byli bardzo blisko przeżycia incydentu podobnego do tego przedstawionego w „47 Metes Down”.

Co więcej, aby przeżyć 47 metrów pod wodą, trzeba wcześniej przejść szkolenie nurkowe. Istnieje ryzyko choroby dekompresyjnej w takich okolicznościach, ale profesjonaliści są uczeni regulowania limitów przystanków dekompresyjnych, czego nie można oczekiwać od nieprzeszkolonej osoby. Tak więc, mimo że 47-metrowy punkt zwrotny jest interesujący, nie jest do końca dokładny, ponieważ komplikacje wystąpiły u sióstr dawno temu, przed ich spotkaniem z rekinami.

Kolejną nieścisłością w filmie jest zakrwawiony nos, który wynika z gwałtownego zejścia do oceanu po zerwaniu kabla. Jednak w takim scenariuszu oczekuje się, że ich błony bębenkowe zostaną uszkodzone z powodu ciśnienia. Jednak filmowcy słusznie przedstawili narkoza azotowa (ciśnienie cząstkowe, które uwalnia azot do krwioobiegu po głębokim nurkowaniu) jako przyczynę halucynacji. Inne objawy obejmują upośledzenie sprawności manualnej, śpiączkę, otępienie i osłabienie umysłowe.

W filmie kapitan Taylor wspomina również, jak rekiny żerują na ludziach, ale w rzeczywistości jest bardziej prawdopodobne, że będą trzymać się swojej zwykłej diety składającej się z ryb i innych zwierząt morskich. Podobno , większość rekinów atakuje ludzi przypadkowo po zobaczeniu nienaturalnego momentu, ale ich motywem jest jedynie zbadanie źródła zakłóceń, a nie pożeranie nas. Nie są też zainteresowani zbyt długim czajeniem się wokół ludzi, jak to robią w „47 metrach w dół”.

W jednej scenie Kate zostaje ranna i zaczyna krwawić, co przyciąga więcej rekinów do duetu. Teraz rekiny są wielkimi drapieżnikami i bez wątpienia potrafią wyczuć krew z dużej odległości, ale tak nie jest szczególnie pociągający do tego. Pola elektromagnetyczne, zapach ciała i aktywność przyciągają ludzi bardziej niż krew. Biorąc to pod uwagę, wszystkie mity o tych istotach wyrosły z filmów takich jak „ Szczęki ’ i „The Meg” wraz z innymi podobnymi filmami, które wzmacniają takie informacje, aby uczynić film bardziej ekscytującym, nieświadomie oczerniającym rekiny.

Oto zaskakujące statystyki dotyczące najbardziej przerażającego stworzenia oceanu. Każdego roku rekiny zabijają około dziesięciu osób, więc szanse na to, że ktoś zginie podczas ataku, są znikome, chyba że znajdują się w miejscu silnie zaatakowanym przez rekiny. Wręcz przeciwnie, ludzie zabijają ponad 100 milionów rekinów rocznie , i to w brutalny sposób, odcinając im płetwy za życia. Tak więc przemysł rozrywkowy całkowicie nadszarpnął wizerunek rekinów, podczas gdy istnieje tysiąc innych rzeczy, które mogą zabić człowieka.

Niemniej jednak są świetnymi antagonistami w ekscytującym filmie, takim jak „47 metrów w dół”, który jest fikcyjną historią, która wzmocniła scenariusze z prawdziwego życia, aby stworzyć intensywne i przerażające doświadczenie dla widzów.