Czy Królowa Węży jest oparta na prawdziwej historii?

Starza „ Wężowa Królowa to dramat z epoki, którego akcja rozgrywa się na dworze francuskim w XVI wieku. Napisany przez Justina Haythe, skupia się na rządach Katarzyny Medycejskiej, a także śledzi jej drogę do stania się jedną z najpotężniejszych kobiet swoich czasów. Jest to bardzo wciągający zegarek, który odrywa się od konwencjonalnych metod opowiadania historii dramatów historycznych, nieco na wzór Hulu „ Wspaniały' . Dzięki doskonałym występom popartym ostrym tekstem „The Serpent Queen” to zabawny zegarek, który wciąga publiczność. Chociaż życie Katarzyny jest inspirujące, zdarzają się chwile, kiedy zastanawiamy się, jaka część serialu jest prawdziwa. Ile z nich jest zaczerpniętych z rzeczywistości, a jakie części zostały wymyślone w celach rozrywkowych? Dowiedzmy Się.

Czy Królowa Węży to prawdziwa historia?

Tak, „The Serpent Queen” opiera się na prawdziwych wydarzeniach. Opowiada historię Katarzyny Medycejskiej, która rządziła Francją od 1547 do 1559 roku. W 1519 roku Katarzyna urodziła się w potężnej rodzinie Medyceuszy, ale została osierocona zaledwie miesiąc po urodzeniu. W 1527 roku została wysłana do klasztoru, skąd dwa lata później została przetrzymywana przez rebeliantów, a uratowany przez jej wuja, papieża Klemensa VII. W wieku czternastu lat wyszła za mąż za Henryka, księcia Orleanu, drugiego syna francuskiego króla Franciszka I.

Po śmierci ojca i starszego brata Henryk został królem Francji, dając Katarzynie po raz pierwszy posmak mocy, jaką daje bycie królową, ale ledwo. Dopiero po jego śmierci i dojściu do władzy pierwszego syna Katarzyny, Franciszka II, Katarzyna naprawdę przejęła kontrolę. Później służyła jako regentka za panowania dwóch pozostałych synów – Karola IX i Henryka III, ciesząc się około trzydziestoletnim okresem panowania.

Przenosząc historię Katarzyny na ekran, serial czerpał inspirację z książki „Catherine de Medici: Renaissance Queen of France” Leonie Frieda, opublikowanej w 2004 roku. Aby napisać autentyczną biografię królowej Francji, która była bardzo błędnie nazwana i niezrozumiana, Frieda przeprowadziła wyczerpujące badania na temat postaci i osób z nią związanych. Książka „oparta jest na tysiącach prywatnych listów”, a autor odbył podróż do wszystkich ważnych dla życia Katarzyny miejsc, takich jak Paryż, Florencja, Rzym, zamki nad Loarą.

Kiedy pisarz Justin Haythe natknął się na książkę Friedy, odkrył, że Catherine była mniej złoczyńcą, jak nazywano ją w historii, a raczej antybohaterem, trochę jak sopran lub Corleone. Będąc kobietą i dzierżącą taką samą władzę jak Catherine w XVI wieku, Haythe odkryła, że ​​jej historia ma wiele podobieństw do miejsca kobiet w obecnym świecie. Zauważono, że wszystkie decyzje, które podjęła, nawet jeśli rzekomo, byłyby postrzegane w innym świetle, gdyby była mężczyzną.

Stworzenie otaczających ją mitów i legend, zwłaszcza nadanie jej m.in. tytułu Wężowej Królowej, było tylko świadectwem tego, jak potężne postacie kobiece zostały potraktowane przez historię w porównaniu z ich męskimi odpowiednikami. Dla producenta Erwina Stoffa jej sytuacja znalazła odzwierciedlenie w traktowaniu kobiet w showbiznesie, zwłaszcza w latach 80., kiedy sam był w tym nowy.

Kolejną rzeczą o Katarzynie, która poruszyła twórców spektaklu, była nowoczesność postaci Katarzyny i to, jak delikatna była u niej równowaga dobra i zła, dlatego pytają widzów „co byś zrobił inaczej” na plakat programu. Fakt, że była tak fascynującą postacią, a jednak jej historia nigdy wcześniej nie została opowiedziana, w przeciwieństwie do innych królowych, takich jak Elżbieta I i Maria, królowa Szkotów, które do tej pory były bohaterami wielu filmów i seriali telewizyjnych, dały twórcom doskonałą okazję do zaprezentowania własnego spojrzenia na jej historię i pokazania widzom, jak bardzo była szara.

Uznano, że najlepiej nie przedstawiać historii chronologicznie, ale podzielić ją na dwie osie czasu, jednocześnie dodając trochę łamiącego czwartą ścianę i gryzącego humoru. W spektaklu wyróżnia się szereg absurdalnych rzeczy, które sprawiają, że publiczność zastanawia się, czy te rzeczy zostały dodane dla ulgi komicznej, czy po prostu, aby uczynić rzeczy niezręcznymi. Ale Haythe wyznaje, że nic, co wydaje się zbyt dziwne w serialu, nie jest sfabrykowane. „Obiecuję ci, że najbardziej absurdalna rzecz, która wydarzyła się w serialu, jest prawdą. Obiecuję, że nie wymyśliłem niczego bardziej absurdalnego niż to, co się faktycznie wydarzyło. To był absurdalny świat, w którym żyli” powiedział . Biorąc to wszystko pod uwagę, można śmiało powiedzieć, że przenosząc na ekran historię Katarzyny Medycejskiej „Królowa Węża” pozwala sobie na fabularyzację niektórych wydarzeń, ale jak najbardziej trzyma się rzeczywistości, zwłaszcza w części, które wydają się zbyt śmieszne, aby mogły być prawdziwe.