Czy miłość jest ślepa: Japonia scenariuszowa czy prawdziwa?

Podążając za bezbłędnym formatem oryginalnej wersji, „Love is Blind: Japan” to seria randkowa, która skupia się wokół grupy singli, którzy próbują znaleźć swojego na zawsze partnera, nawet nie mierząc się ze sobą. Zasadniczo bada ideę zakochania się wyłącznie w czyjejś osobowości, aby odpowiedzieć na intrygujące pytanie, czy połączenia emocjonalne mogą naprawdę przewyższyć pociąg fizyczny, czy nie. Sam charakter pokazu jest więc niezwykle intymny, więc jeśli jesteś ciekawy, jak wiele z tego jest autentycznych – jeśli w ogóle – mamy dla Ciebie szczegóły.

Czy miłość jest ślepa: scenariusz w Japonii?

Cała seria „Love is Blind” została od samego początku uznana za nieskryptowaną, co wskazuje, że nawet wersja japońska nie jest w żaden sposób inscenizowany ani podrabiany. Innymi słowy, chociaż jest dużo planowania, aby zapewnić czystą rozrywkę, żadnemu członkowi obsady nie daje się żadnych wskazówek ani wstępnie napisanych linii, aby różnili się od tego, kim są przed kamerami. Tak, producenci również mają wpływ na to, jak sprawy toczą się ze względu na rozległe zasoby wykorzystane do stworzenia takiej serii, ale wyrażane emocje są nadal autentyczne.

Jednym z najlepszych przykładów ingerencji producentów – z braku lepszego określenia – są indywidualne wywiady z uczestnikami podczas całej ich podróży. W końcu to właśnie wtedy reagują na konkretne podpowiedzi lub zdarzenia, których doświadczyli na polecenie osób za kulisami, aby uczynić rzeczy jeszcze bardziej atrakcyjnymi. Dzieje się tak również wtedy, gdy ta ostatnia może popchnąć pewne tematy, aby zapewnić, że oprócz uczuć uczestników, pojawi się również udramatyzowany punkt znaczenia. W niektórych przypadkach można szczerze uznać to za pośredni wpływ w najlepszym wydaniu.

Następnie jest proces edycji postprodukcji, nad którym producenci mają prawie całkowitą kontrolę, co oznacza, że ​​mogą przedstawić członków obsady lub scenariusze w dowolny sposób, który uważają za najbardziej ekscytujący. Od wycinania i wklejania scen w kolejności, która może sprawić, że zdarzenie wyjdzie o krok dalej, aż do całkowitego wyeliminowania kilku niestymulujących rozmów na strąkach, prawdopodobnie robią to wszystko. Jednak manipulowanie aspektami w coś, czym nie są, nie jest ich celem ani nawet możliwością, zwłaszcza biorąc pod uwagę obecność różnych perspektyw w tej serii randkowej. Każda historia ma tu dwie, czasem trzy (ze względu na trójkąty miłosne) strony.

Dlatego też, chociaż nie jest daleko, aby zobaczyć, jak serial może polegać na odrębnych taktykach, aby przyciągnąć swoich widzów, opowieści par rozgrywające się w sposób, w jaki to robią, pokazują, że po prostu nie można tego z góry ustalić. Stają w obliczu tak naładowanych emocjonalnie okoliczności, że nie do pomyślenia jest nawet myślenie, że ich relacje mogą obejmować wszystko poza ich naturalnymi osobowościami i sentymentami.

Po prostu spójrz na Ayano i Shuntaro całą podróż pod. Biorąc pod uwagę jej nieznośne powiązania, jego uczucia do niej, a także ostatni trójkąt miłosny z Sho – tego materiału po prostu nie da się wcześniej skomponować. Krótko mówiąc, nawet z producentami pociągającymi za sznurki zza kulis, „Love is Blind: Japan” wydaje się być tak realne, jak się pojawiają, a zatem nie jest scenariuszem.