Czy stare sposoby to prawdziwa historia?

Kierowany przez Christophera Alendera, „ Stare sposoby to po części horror egzorcyzmów bruja, nieco dramat zjazdu rodzinnego, a po części opowieść o kulturowych intrygach. Narracja opowiada o meksykańsko-amerykańskiej dziennikarce Cristinie Lopez, która wraca do zapomnianego rodzinnego miasta w poszukiwaniu utraconej kultury. Jednak po wycieczce po rzekomo nawiedzonych tunelach jaskini La Boca, zostaje pod opieką miejscowego bruja i jej syna, ponieważ miejscowi uważają ją za opętaną przez demonicznego ducha. Demon manifestuje się na wiele sposobów, a wizja krwawych przedmiotów wychodzących z brzucha nigdy nie wyjdzie z twojej głowy. Jeśli jednak chcesz dowiedzieć się, czy opowieść o sceptycznym dziennikarzu, który zamienia się w wierzącego, ma swoje korzenie w rzeczywistości, zabierzmy Cię do korzeni tej historii.

Czy stare sposoby są oparte na prawdziwej historii?

Nie, „The Old Ways” nie opiera się na prawdziwej historii. Jednak śmierć starych tradycji i kultur jest zjawiskiem ogólnoświatowym we współczesnej cywilizacji technokratycznej, dzięki czemu temat nabiera znaczenia uniwersalnego. Christopher Alender wyreżyserował film na podstawie scenariusza autorstwa Marcosa Gabriela. Opowieść dotyczy korzeni – i nic dziwnego, że tworząc szkielet opowieści, Gabriel zainspirował się swoimi portorykańskimi korzeniami. Scenarzysta wziął większość mitologii filmu z opowieści, które usłyszał w dzieciństwie od swojej matki i babci.

Matka Gabriela opowiedziała mu historię o bruji, która odwiedziła ich dom, by odprawić rytuał egzorcyzmów. Matka Gabriela miała zaledwie dziesięć lat, kiedy bruja zainicjowała uzdrowienie jej ojca. Co szokujące, Gabriel urodził się i wychował w ściśle katolickim środowisku. Nie pozwolono im praktykować takich rytuałów w ramach katolicyzmu, ale powszechność praktyk bruja ujawnia coś o integralnym połączeniu kultur w regionie. Gabriel lubi filmy o egzorcyzmach, ale myślał o napisaniu scenariusza z innego kulturowego punktu widzenia. W przeciwieństwie do zwykłych filmów o egzorcyzmach, historia jest opowiedziana z perspektywy pierwszej osoby, co dodaje jej aspektu wyznania.

Gabriel usunął wszystkie banalne obrazy, które zwykle zawierają te filmy – takie jak pentagramy i krzyże – i zastąpił je rdzennymi symbolami i praktykami. Rozważna postawa tworzy wokół opowieści aurę nie z tego świata. Z kolei proces kierowania stał się dla Alendera rodzajem eksperymentu archeologicznego. Alender i Gabriel zagłębili się w internet, aby dowiedzieć się więcej o starożytnych rytuałach i praktykach. Niektóre operacje i techniki oczyszczania można więc znaleźć w Google czy YouTube. Jednak ustawienie nie zostało ustalone od razu.

Alender przeprowadził dalsze badania, aby umieścić film w scenerii, która byłaby intrygująca kulturowo i wizualnie ekscytująca. Po wielu burzach mózgów wybrali Veracruz w Meksyku ze względu na wielowarstwowe kultury regionu. Portoryko ma oczywiście silne wpływy afro-karaibskie, a Veracruz ma również pewne niewątpliwe wpływy karaibskie. W okresie przedhiszpańskim państwo było zamieszkiwane przez cztery rdzenne kultury — Huastecos i Otomíes na północy, Totonacas na terytorium północno-środkowym oraz starożytni Olmekowie na południu.

Antropolodzy szacunek Olmekowie mają być kulturą matką wielu cywilizacji mezoamerykańskich. Huastecowie mieli również podobieństwa językowe do cywilizacji Majów na południu, a ich metody rolnicze również były podobne. Cywilizacje te były stopniowo zastępowane przez Azteków, a następnie przez hiszpańskich katolików. Od czasu odkrycia miasta portowego przez Hernána Cortésa w 1519 r. miasto Veracruz służyło kolonizatorom jako ważny punkt wejścia.

Hiszpańska nazwa Vera Cruz tłumaczy się na angielski jako True Cross, co odnosi się do chrześcijańskiego święta Wielkiego Piątku. Sama nazwa wskazuje na katolickie korzenie zakorzenione w tym regionie. A konkretna społeczność Catemaco, rodzinnego miasta Cristiny w filmie, jest znana jako stolica czarów w Meksyku. Magia i czary są misternie wplecione w gobelin lokalnej kultury Catemaco. Tradycje eklektyczne wynikają bezpośrednio z połączenia katolickich i przedhiszpańskich praktyk kulturowych, zwłaszcza Olmeków. Dlatego też, choć sama historia jest fikcyjna, opiera się na dość solidnych podstawach.