Ucieczka do „Babilonu Berlin” i „Mój genialny przyjaciel”

Nowe sezony dwóch międzynarodowych seriali z najwyższej półki, na Netflix i HBO, oferują komfort oglądania poza strefą komfortu.

Dla niektórych komfortowe oglądanie podczas pandemii Covid-19 przyjmie formę znajomości: programów, które oglądali wcześniej, lub programów, które mają miejsce w ich własnych, codziennych światach. Po co stawiać sobie wyzwania, skoro codzienne życie jest wystarczająco trudne?

Ale komfort jest wszędzie tam, gdzie go znajdziesz, a dla mnie oznacza pójście gdzie indziej — wyniesienie z mojego mieszkania w Nowym Jorku i zatracenie się w innym miejscu i czasie. Ostatnie dni spędziłem zanurzony w nowych sezonach dwóch najlepszych dostępnych ucieczek: Babilon Berlin (jego trzeci sezon miał premierę w tym miesiącu na Netflix) i Mój genialny przyjaciel (jego drugi sezon to poniedziałkowe wieczory na HBO).

Spektakle rozgrywają się w bardzo różnych światach, Berlinie lat 20. i (w nowym sezonie Przyjaciela) Włoszech z lat 60., nie oddzielonych od siebie czasem ani geografią, ale znajdujących się po obu stronach ostrej linii podziału II wojny światowej. Babylon Berlin to tajemnica morderstwa, My Brilliant Friend to dramat przyjaźni i rodziny, które różnią się radykalnie stylem i podejściem do opowiadania historii.

Ale oglądanie ich ma podobne przyjemności, zarówno stymulujące, jak i narkotyczne, i zaczynasz zauważać, co mają ze sobą wspólnego. Każdy spektakl poświęca niezwykłą uwagę i koszt detalom z epoki — kostiumom, dekoracjom, samochodom, a nawet dużym scenografom i scenom dźwiękowym — odtwarzając Weimar Berlin i powojenny Neapol, by lepiej otoczyć nas iluzją.

Oba spektakle mają także solidną strukturę, pewność logiki narracyjnej i psychologicznej spójności — bez względu na to, jakie ekstremalne wydarzenia mogą przybrać — co prawdopodobnie zawdzięczają swoim literackim podstawom: kryminacjom Volkera Kutschera dla Babilonu Berlin i szalenie popularnym powieściom neapolitańskim autorstwa Eleny Ferrante dla My Brilliant Friend. (Nowy sezon nosi podtytuł Historia nowego imienia po drugiej powieści z serii.)

Najlepszy telewizor 2021

Tegoroczna telewizja oferowała pomysłowość, humor, przekorę i nadzieję. Oto niektóre z najważniejszych wydarzeń wybranych przez krytyków telewizyjnych The Times:

• • 'Wewnątrz': Napisany i nakręcony w jednym pokoju specjalny program komediowy Bo Burnhama, przesyłany strumieniowo na Netflix, zwraca uwagę na życie w Internecie w trakcie pandemii .
  • „Dickinson”: ten Serial Apple TV+ to opowieść o pochodzeniu literackiej superbohaterki, która jest śmiertelnie poważna w temacie, ale niepoważna w stosunku do siebie.
  • 'Dziedziczenie': W brutalnym dramacie HBO o rodzinie miliarderów z mediów, bycie bogatym to nic takiego jak kiedyś .
  • „Kolej podziemna”: Przerażająca adaptacja powieści Colsona Whiteheada autorstwa Barry'ego Jenkinsa jest bajeczna, ale jednocześnie realistyczna.

W Babilonie Berlin wydarzenia te są rzeczywiście ekstremalne i to nie tylko dlatego, że wiążą się z nieubłaganym podejściem Hitlera i III Rzeszy. Naziści byli w dużej mierze poza sceną w serialu, częściej się o nich mówi niż widzi, chociaż w miarę jak obecny sezon zbliża się do krachu na giełdzie w 1929 roku, stają się bardziej obecni. Mimo to antagoniści detektywa z wydziału zabójstw Gereona Ratha (Volker Bruch) i jego asystentki, Charlotte Ritter (cudowna Liv Lisa Fries), pochodzą głównie z klasy monarchistów i przemysłowców, którzy wierzą, że mogą wykorzystywać nazistów jako najemnych zbirów, a następnie odsuwać ich na bok. .

Obraz

Caro Cult (po lewej) i Liv Lisa Fries w scenie z Babilonu Berlin, która rozgrywa się w dekadenckich latach 20. w Niemczech weimarskich.Kredyt...Netflix

Ale naziści, nawet jeśli są niewidoczni, potrafią zarówno podkręcić napięcie, jak i sprawić, że wszystko, co się dzieje, wydaje się normalne, a przynajmniej łatwiejsze do uwierzenia. Tak więc Babylon Berlin płynie dalej jak wyjątkowo urozmaicona przejażdżka w parku rozrywki — Weimar Fever Dream — która praktycznie neguje koncepcję zawieszenia niewiary.

Sezon 2 zakończył się (alarm spoilera) odkryciem przez Ratha, że ​​tajemniczy lekarz-mesmerysta-wykładowca, Schmidt, był w rzeczywistości bratem, którego Rath porzucił na polu bitwy podczas I wojny światowej. Sezon 3 płynie naprzód przez oleiste wody dekadencji, niepokoju i przemoc polityczna. Przestępcza telepatia, elektrowstrząsy, performatywny seks grupowy i tajne stowarzyszenie z azjatyckimi chłopcami domowymi – wszystko to pojawia się w 12 odcinkach sezonu.

Konklawe berlińskich gangów przestępczych wygląda jak scena z kreskówki Dicka Tracy'ego; Orgiastyczna ceremonia w zamkniętej rezydencji to Oczy szeroko zamknięte z didgeridoo. Centralny wątek tajemnicy obejmuje nawiedzoną produkcję Demony pasji, widowisko muzyczne z ekspresjonistycznymi akcentami, w którym główne panie są zderzane z wysoką postacią w stroju widma. (Klipy z filmu-w-filmie, z odniesieniami do Metropolis Fritza Langa, są zabawnym, a czasem zaskakująco poruszającym dodatkiem w późniejszych odcinkach. Miej też oczy na ostry hołd dla Trzeciego człowieka.)

Tajemnica filmu przebiega równolegle z trwającym śledztwem w sprawie zamachu bombowego, w którym w drugim sezonie zginął wysoki rangą funkcjonariusz policji i zagorzały zwolennik Republiki Weimarskiej, przestępstwo, za które przyjaciółka Rittera, Greta Overbeck (Leonie Benesch), siedzi w celi śmierci. Scena, w której Ritter pędzi do więzienia, niosąc ulgę, jest mrożącym odzwierciedleniem tragicznej sytuacji, w której bohaterowie jeszcze nie zdają sobie sprawy, że się znajdują.

Podobieństwa do naszej obecnej sytuacji można prawdopodobnie znaleźć wszędzie, jeśli przyjrzeć się wystarczająco uważnie, ale obraz uczciwych gliniarzy próbujących wykonywać swoją pracę w Babilonie Berlin, podczas gdy porządek społeczny wokół nich załamuje się, jest z pewnością trafny. Podczas gdy początkujący faszyści, a także pisarze Demonów pasji, nie mogą się doczekać udoskonalenia rasy ludzkiej w kategoriach maszynowych, jedna postać po drugiej — obsesyjny technik kryminalistyki, nadmiernie rozbudowany detektyw — załamuje się i topi w gwałtownej wściekłości. Centrum nie może się utrzymać, ale na szczęście powieści Gereona Ratha tak i planowany jest czwarty sezon.

My Brilliant Friend również jest naznaczona przemocą, ale jest to odmiana domowa, w domu lub w pobliżu, wisi w powietrzu jak zapach gazu i grozi ciągłym zapłonem. Elena (Margherita Mazzucco) i Lila (Gaia Girace), najlepsze przyjaciółki i rywalki pozbawione sumienia, ponieważ były dwiema najmądrzejszymi dziewczynami w pierwszej klasie, obie mają nadzieję uciec z duszącego uścisku swojej biednej dzielnicy w powojennym Neapolu.

Obraz

W drugim sezonie My Brilliant Friend Lila (Gaia Girace, po lewej) boryka się z trudnym małżeństwem, podczas gdy Elena (Margherita Mazzucco) kontynuuje naukę z dala od Neapolu.Kredyt...HBO

W sezonie 2 ścieżki kobiet nadal się rozchodzą i przecinają. Lila, siła natury, poślubia i zostaje uwikłana w domowe i komercyjne dramaty związane z rodzinnym biznesem obuwniczym, podczas gdy bardziej na emeryturze, ale równie ambitna Elena kontynuuje swoją edukację wbrew wszelkim przeciwnościom, ostatecznie studiując na uniwersytecie w północnych Włoszech. (Jej pobyt w Pizie po raz pierwszy oddala serial od Neapolu i pobliskich wysp).

Romanse, waśnie rodzinne, zazdrości i zdrady My Brilliant Friend mają melodramatyczny, wręcz łzawiący charakter, który jest kontrolowany przez wystudiowaną formalność tempa i reżyserii aktorów — wszystko wydaje się dziać na pół wolniej niż w prawdziwym życiu, a długie pauzy i powolne reakcje bohaterów mogą nabrać wagi klasycznego dramatu. (Saverio Costanzo, który kierował całym sezonem 1, dzieli obowiązki w sezonie 2 z Alice Rohrwacher.)

A serial wydaje się całkowicie charakterystyczny ze względu na sposób, w jaki przebiega nie tyle pod względem akcji i fabuły, ile pod względem nastroju i emocji. Nie tyle porusza się do przodu, ile oscyluje, śledząc nieustannie zmieniający się, czasem oszałamiający przebieg uczuć Eleny wobec Lili, osoby, która zarówno inspiruje jej najgłębsze uczucia, jak i prowadzi ją do jej najdrobniejszych i najbardziej raniących zdrad.

Działania, które w innych spektaklach pełniłyby funkcję smutnego lub nędznego komentarza do bohaterów — jako emocjonalny i moralny skrót — są ujawniane jako niezbędne kroki w procesie dojrzewania i pogodzenia się z opcjami, jakie oferuje otoczenie. A gwałtowne przywiązanie do kobiecego punktu widzenia sprawia, że ​​wściekłość i przemoc męskich bohaterów zmienia się w tragikomiczną operę buffa, stylizowane przedstawienie zagrożonej dumy. (Giovanni Amura, jako udręczony mąż Lili, Stefano, jest szczególnie dobry w odnajdywaniu tej teatralnej jakości.)

A historia Ferrante – jest jedną z czterech uznanych autorek serialu – dostarcza warstw złożoności, które wciąż są niespotykane w serialach telewizyjnych. Podwojenia i podwojenia działań Eleny i Lili względem siebie odpowiadają destrukcyjnym i pozornie niekończącym się wzorom wśród ojców i synów, co jest kluczowym czynnikiem w drugim sezonie, jeśli chodzi o zauroczenie Eleny z dzieciństwa, Nino (Francesco Serpico) i jego ojcem (Emanuele Valenti). ).

Sformalizowana intensywność My Brilliant Friend nie jest łatwa do utrzymania, a sezon 2 nie wzbudza zainteresowania tak łatwo jak sezon 1. (Cały serial będzie rozgrywał się w cieniu dwóch pierwszych odcinków pierwszego sezonu, w których 11-letnia Ludovica Nasti daje hipnotyzujący, dziki występ jako młoda Lila). wyrwać się z jego uścisku, zanim cztery powieści i przyjaźń dobiegną końca.