Reżyser „Gry o tron” o Odejściu Ducha i Upadku Brienne

Ten artykuł zawiera spoilery dotyczące pierwszych czterech odcinków 8. sezonu Game of Thrones.

Barack Obama powiedział kiedyś żartobliwie reżyserowi Davidowi Nutterowi, że zabił wszystkie swoje ulubione postacie w Game of Thrones.

Nic dziwnego, skoro to człowiek, który nadzorował rzeź Starków na Czerwonym Weselu, spalenie Shireen i zamordowanie Jona Snowa przez Nocną Strażę. Raty Nuttera w ostatnim sezonie Game of Thrones — odcinkach 1, 2 i 4 — były nieco mniej brutalne, skupiając się na klasycznych spotkaniach postaci i pożegnaniach.

Podczas poniedziałkowego wywiadu telefonicznego Nutter podzielił się swoimi spostrzeżeniami z aktorami, aby uczynić te chwile tak wyjątkowymi. Poniżej są zredagowane fragmenty.

[ Przeczytaj nasze podsumowanie sezonu 8, odcinek 4. ]

Tak więc wielu fanów było zdenerwowanych, że Ghost nie dostał nawet zwierzaka na pożegnanie. Domyślam się, że to był problem CGI…

Bardzo tak. Chodzi o to, jak to wszystko zrównoważyć i upewnić się, że jest to zrobione właściwie, i przypominać ci o postaciach, o to, o co toczy się gra i co dzieje się w danym momencie. Jon żegnający się z wilkorem był tak potężny i bogaty dzięki aktorom. Spędzili na tym wiele lat i pod pewnymi względami jest to kulminacja ich postaci, więc manipuluje tym, ile chcesz im dać. Wszystkie tego rodzaju rzeczy, którymi się bawimy. Chodzi o znalezienie najlepszego pomysłu i możliwość skupienia się wokół tego, czym jest ten pomysł.

Najlepszy telewizor 2021

Tegoroczna telewizja oferowała pomysłowość, humor, przekorę i nadzieję. Oto niektóre z najważniejszych wydarzeń wybranych przez krytyków telewizyjnych The Times:

• • 'Wewnątrz': Napisany i nakręcony w jednym pokoju specjalny program komediowy Bo Burnhama, przesyłany strumieniowo na Netflix, zwraca uwagę na życie w Internecie w trakcie pandemii .
  • „Dickinson”: ten Serial Apple TV+ to opowieść o pochodzeniu literackiej superbohaterki, która jest śmiertelnie poważna w temacie, ale niepoważna w stosunku do siebie.
  • 'Dziedziczenie': W brutalnym dramacie HBO o rodzinie miliarderów z mediów, bycie bogatym to nic takiego jak kiedyś .
  • „Kolej podziemna”: Przerażająca adaptacja powieści Colsona Whiteheada autorstwa Barry'ego Jenkinsa jest bajeczna, ale jednocześnie realistyczna.

Aktorzy Game of Thrones powiedzieli, że wydobywasz coś nieoczekiwanego z ich występu, dając im świeży wgląd lub nowe spojrzenie. Czy możesz podzielić się jakimiś notatkami, które przekazałeś aktorom przez lata, które ukształtowały ich ogólną wydajność?

Pewnie! Kiedy po raz pierwszy zacząłem występować w serialu, Rory McCann, który gra Ogara, był kimś, kto miał wiele obietnic. Był fantastyczny, ale miał pewne problemy ze swoim występem. Nie zrobił dużo aktorstwa. Więc w zasadzie usiadłem z nim, usiadłem naprzeciwko niego przy stole i przeczytaliśmy razem kilka sekwencji. Dziesięć minut później spojrzałem na niego i powiedziałem: OK, oto umowa. Przestań działać. Po prostu wypowiedz słowa, które powiedziałby Clint Eastwood. Kiedy zaczął to robić, w tym momencie, w zasadzie wszystko zostało zrobione.

Czasami, gdy aktorzy docierają do swoich postaci, nigdzie ich nie widać. Muszą coś znaleźć wewnątrz z nich. A potem postacie są tam. Jako reżyser chcę, żeby odnaleźli postać, która już w nich jest, zamiast próbować coś wymyślić, manipulować lub wymyślać. To nie jest naprawdę uczciwe ani prawdziwe.

A co z czymś z 8 sezonu?

Jedną z rzeczy, które zrobiłem w tym sezonie, było powiedzieć Sophie Turner o tym, jak Sansa powinna współdziałać z Dany. Było w tym trochę niepokoju, ponieważ mają dużą scenę, w której spotykają się w odcinku 1, ale też też się mierzą. Musiałem przypomnieć Sophie, żeby pomyślała o Winterfell jako o domu Sansy: To jest jej dom, do którego wchodzi Dany. Chciałem dać jej całą pewność siebie na świecie, aby mogła się odwdzięczyć tak dobrze, jak tylko się da, i nie dać się zastraszyć w żaden sposób. Myślę, że wykonała naprawdę świetną robotę, robiąc to.

Może istnieć sekwencja, w której jedna osoba widzi inną osobę, a ja każę aktorowi powiedzieć coś, co nie jest napisane w scenariuszu, co może być bardziej zbliżone do stanu emocjonalnego postaci. To czasami może zaskoczyć drugiego aktora.

Jaki jest tego przykład?

Jeden, który moim zdaniem działał bardzo dobrze, był w niedzielnym odcinku. Powiedziałem Nikolajowi [Coster-Waldau], że kiedy Jaime opowiada Brienne o tym, co zrobił, zrobił to dla Cersei. I kiedy mówił swoje kwestie, przeszliśmy do zbliżenia Brienne, zbliżenia Gwendoline Christie i był moment, w którym ona po prostu go obserwuje, na samym końcu. I podszedłem do Nikolaja i powiedziałem: Ostatnią rzeczą, którą chcę, żebyś jej powiedział, jest to, że już jej nie kochasz. I oczywiście, w pewnym sensie, i tak jej to powiedział, ale nie spodziewała się, że usłyszy to bezpośrednio. Gwendoline nie spodziewała się tego momentu i po prostu go straciła. To było coś wyjątkowego. Czasami zaskoczenie aktora w taki dobry sposób może wywołać reakcję, której się nie spodziewasz. A z tymi dwoma są również bardzo blisko, więc wiedziałem, że coś takiego wpłynie również na jej postać.

A co z ostatnimi momentami między Tyrionem a Cersei, kiedy próbuje odwołać się do jej lepszej natury?

Myślę, że nadszedł moment, w którym Tyrion próbuje dotknąć poczucia Cersei bycia matką, jej prawdziwej miłości do rodziny i dzieci. To naprawdę na nią wpływa, w bardzo silny sposób. Była sekwencja, którą nakręciliśmy z Leną Headey i Pilou Asbaek, w której on w zasadzie zostawia ją samą w pokoju, a wszystko, co powiedziałem Lenie, to: On cię zostawia, a my po prostu będziemy cię trzymać przez długi czas, i chcę, żebyś miał szansę, w pewnym sensie, potwierdzić to, co właśnie zrobiłeś, i być zniesmaczonym tym, co właśnie zrobiłeś. I to był strzał użyty w jednym z zwiastunów odcinka. To było jedno z najdłuższych ujęć w sekwencji, w którym zobaczyłeś zamykające się drzwi i widziałeś, jak przechodzi przez ten zakres emocji w około trzy sekundy, co moim zdaniem było wyjątkowo silne i naprawdę wyjątkowe.

Wtedy Euron Greyjoy odkrywa, że ​​Cersei jest w ciąży z tym, co, jak przypuszcza, jest jego dzieckiem. Jest bardzo subtelny moment, kiedy Tyrion rozmawia z Cersei i wspomina o ciąży, a Euron patrzy na Cersei: „Skąd, u licha, miałby o tym wiedzieć?

Prawidłowy! Aktorstwo jest tak niesamowite, że w reżyserii chodzi tak naprawdę o to, by dać im przestrzeń do robienia swoich rzeczy i stworzyć scenerię, w której mogą korzystać z własnych naturalnych instynktów. A także bardzo wiele z tego, co robię jako reżyser, jest obsługiwane przez niesamowitą edycję serialu. Są mistrzami w magii, którzy wiedzą, gdzie dokładnie uderzyć w nutę i jak pięknie ją zagrać.

Reakcje Emilii Clarke w tym odcinku obejmują całą gamę, zwłaszcza gdy pomagasz przygotować scenę dla wibracji Dany's Mad Queen.

Naprawdę wydaje się, że jej postać ma poczucie izolacji. Uświadomienie sobie, że Joraha Mormonta już tam nie ma. Ten moment podsłuchania Tormunda mówiącego o tym, że Jon jest królem, ponieważ wskoczył na smoka i walczył ze smokiem, kiedy zrobiła to wiele razy i nie została za to rozpoznana. Myślę, że to interesujący punkt odniesienia dla jej postaci. A także widząc Jona po uczcie, naprawdę jest sytuacja, w której widzimy, jak to wpłynęło na nią i jej desperację, by sprawić, by Jon jej słuchał, a nie być takim aniołem.

Myślę, że pod koniec tej sekwencji ma prawdziwe poczucie determinacji, która jest tak ważna i potężna, ale także jedna nuta, więc kiedy widzimy Varysa i Tyriona w pokoju map, a oni błagają ją, żeby tak naprawdę nie rób to, co ona robi, ma w sobie prawie spokojną, chłodną, ​​opanowaną cechę: To jest decyzja, którą podjąłem. Tak to będzie. To jest moje powołanie. Pomyślałem, że to o wiele bardziej przerażający sposób protestowania, niż wpadanie w histerię czy coś w tym rodzaju.

Chciałem również zachować tę zdolność Emilii, aby użyć swojej twarzy do przeobrażania się w różne kształty i fazy, na koniec odcinka, aby odzwierciedlić to, jak czuje się jej postać. Pod koniec tego odcinka pojawia się złość, która wychodzi z Emilii, z postaci Dany, której nigdy wcześniej nie widziałem u Dany. Właściwie bardzo się boję, co ona zrobi dalej!