Obsesyjny wpływ

Zobacz, jak wyglądał ten artykuł, gdy został pierwotnie opublikowany na NYTimes.com.

Podczas piątkowej premiery serialu USA’s Psych w czwartym sezonie scenarzyści bawią się trochę The Mentalist, bardzo popularnym serialem stacji CBS, który w przyszłym miesiącu rozpocznie swój drugi sezon. Oba spektakle mają podobne przesłanki: cywil o niezwykłych zdolnościach obserwacji, który pozuje lub udaje medium, pomaga policji w rozwiązywaniu przestępstw. Gdy główny bohater Psycha i jego pomocnik próbują wyjaśnić swoje usługi zdezorientowanemu kanadyjskiemu oficerowi, przywołują program telewizyjny, który policjant natychmiast rozpoznaje. Widziałeś „Mentalistę”, prawda? To tak. Wirtualna kalka.

To zabawne, ale błędne. Ponieważ ekipa Psycha nie musiała daleko szukać, aby znaleźć program, który naprawdę posłużył jako szablon dla The Mentalist, nie wspominając o samej Psych. Ma premierę sezonu w tej samej sieci i tej samej nocy, godzinę wcześniej. To Monk, który w piątek rozpoczyna ósmy i ostatni sezon, który stał się jednym z najbardziej wpływowych seriali ostatniej dekady.

Monk o niezręcznym, obsesyjno-kompulsywnym byłym policjantu i The Mentalist o gładko mówiącym chłopcu-zabawce i byłym oszustu, mogą wydawać się dziwną parą. Ale kiedy przyjrzysz się bliżej, podobieństwa strukturalne? całkiem możliwe, że nieprzytomny? zacząć wynurzać się. Najbardziej uderzające są historie dwóch mężczyzn: zarówno Adrian Monk Tony'ego Shalhouba, jak i Patrick Jane Simona Bakera są nawiedzane przez morderstwa swoich żon, a próba odnalezienia zabójcy żony jest tematem i narzędziem fabularnym w obu programach. (Ta wspólna obsesja jest bardziej upiornie podobna niż cokolwiek, co łączy The Mentalist i Psych.)

Istnieją inne cechy wspólne, szczególnie w strukturach odlewów. Monk i Jane, zarówno ekscentryczni, jak i uparci, mają podstawowe relacje z rzeczowymi opiekunkami, które muszą ich powstrzymać, gdy biorą na siebie ciężar ich nadużyć (Natalie Traylora Howarda o Monku, Lizbona Robina Tunneya w The Mentalist). Oba programy przedstawiają nieświadomego, ale czasami inspirowanego młodszego oficera do slapstickowej ulgi w komiksie (Disher Jasona Gray-Stanforda o Monku, Rigsby Owaina Yeomana w The Mentalist).

Obraz

Robin Tunney i Simon Baker w „The Mentalist”.Kredyt...Cliff Lipson/CBS

Ale Monk wywarł szerszy wpływ, który łatwo zauważyć. Jeden aspekt jest powszechnie uznawany: w ślad za Adrianem Monkiem, amerykańska sieć zapełniła swój harmonogram bohaterami z zewnątrz w programach takich jak Burn Notice, Psych, a nawet komedii medycznej Royal Pains. A poza Stanami Zjednoczonymi, nawet poza kablówką, rozkwitają dziwaczni, często źle wychowani, ale niemal nadnaturalnie uzdolnieni bohaterowie otoczeni przez dające się we znaki zespoły. Monk przez lata był śledzony między innymi przez House, The Closer i Lie to Me.

Szczerze mówiąc, Adrian Monk nie był jedynym torturowanym bohaterem w telewizji, kiedy zaczynał. Ale inni ?? w programach takich jak Law & Order: Criminal Intent, Crossing Jordan, CSI: Miami czy pierwszy serial Mr. Bakera, The Guardian ?? podkreślił tortury; Monk podkreślił śmiech. I właśnie tam to naprawdę zrobiło różnicę. Godzinna telewizja była poważną sprawą w 2002 roku (kiedy seriale komediowe takie jak Friends, Frasier, Will and Grace i The King of Queens wciąż były na antenie); w pierwszym pełnym sezonie po 11 września jedynymi godzinnymi programami oprócz Monka, które prowadziły z komedią, były Gilmore Girls i Charmed, oba seriale dla dziewczyn w sieci WB.

Od tego czasu godzinne dramaty eksplodowały oczywiście w prime time. Nie można winić Monka za programy takie jak Desperate Housewives, Ugly Betty czy Pushing Daisies (choć to zabawny zbieg okoliczności, że wszystkie te programy pochodzą z ABC, sieci, która stworzyła Monka). Ale możesz przyznać mu bardziej konkretne i ważne osiągnięcie: wprowadzenie, a raczej ponowne wprowadzenie (nie zapomnij o Moonlighting) kudłatej wersji komediowej komedii do dramatu kryminalnego.

Podczas gdy jedna gałąź telewizyjnych dramatów policyjnych, seriale Bruckheimer-CSI, staje się coraz bardziej ponura, inna odmiana staje się coraz bardziej wyrachowana, obejmując nieszczęście i łagodną bufonię jako przyczynę wykrycia. Można to zobaczyć w programach tak różnych, jak delikatna Eureka na Syfy i przesiąknięty krwią Supernatural na CW. Można to zobaczyć najbardziej bezpośrednio i wyraźnie w The Closer, serialu TNT, który jest najwyżej ocenianym dramatem kablowym, oraz The Mentalist, najwyżej ocenianym nowym serialu sezonu 2008-9. Obaj trudno sobie wyobrazić przed mnichem.

To nic nowego. Producenci najbardziej odpowiedzialni za Monka, Davida Hobermana i Andy'ego Breckmana, chętnie przyznają się do łańcucha źródeł, który zaczyna się od Sherlocka Holmesa i biegnie przez Columbo do morderstwa, She Wrote. Ale przez jakiś czas był nieobecny (Morderstwo, napisała, zniknęło z anteny sześć lat przed przybyciem Monka) i dobrze było mieć go z powrotem.

USA obiecuje, że w ostatnich 16 odcinkach, poczynając od Ulubionego programu Mr. Monk (obejmującego program telewizyjny, na którym Monk miał obsesję jako dziecko), sprawa morderstwa Trudy Monk zostanie ostatecznie rozwiązana. To będzie miła nagroda dla detektywa, który od siedmiu lat nas rozśmiesza i odlicza.