Recenzja: David Oyelowo, Going Mad w „Słowik”

Titanic może być jednym z najbardziej ambitnych technicznie i najdroższych filmów, jakie kiedykolwiek nakręcono, ale Słowik , film, który będzie pokazywany w piątek w HBO, wydaje się jeszcze trudniejszy do zrealizowania, ponieważ jest tak zdumiewająco prosty.

To 83-minutowy film, którego akcja rozgrywa się w jednym miejscu z tylko jednym aktorem. Nie ma sekwencji snów, retrospekcji ani efektów specjalnych. A w tych granicach gwiazda, David Oyelowo (Selma), jest po prostu niesamowita.

Pan Oyelowo oprowadza porywającą, dezorientującą i trzymającą w napięciu wycieczkę po niespokojnym umyśle. Muzyka i zdjęcia są pomysłowe, ale rekwizyty przyziemne: ekspres do kawy, lustro, laptop. Wszystko jest w głosie, twarzy i ciele pana Oyelowo.

Gra Petera Snowdena, sprzedawcę z supermarketu, który w zaciszu własnego domu popada w szaleństwo. Peter mieszka ze swoją starszą matką i już na wstępie widać, że coś jest nie tak. Rozmawia — do kamery w komputerze, przez telefon, a nawet przez pusty pokój — ale nie jest jasne, kto słucha, jeśli ktokolwiek.

Nightingale rozwija się bez ujawniania granicy między rzeczywistością a złudzeniem, zamieniając monologi Petera w polowanie na padlinożerców usiane wskazówkami na temat jego prawdziwej historii.

Najlepszy telewizor 2021

Tegoroczna telewizja oferowała pomysłowość, humor, przekorę i nadzieję. Oto niektóre z najważniejszych wydarzeń wybranych przez krytyków telewizyjnych The Times:

• • 'Wewnątrz': Napisany i nakręcony w jednym pokoju specjalny program komediowy Bo Burnhama, przesyłany strumieniowo na Netflix, zwraca uwagę na życie w Internecie w trakcie pandemii .
  • „Dickinson”: ten Serial Apple TV+ to opowieść o pochodzeniu literackiej superbohaterki, która jest śmiertelnie poważna w temacie, ale niepoważna w stosunku do siebie.
  • 'Dziedziczenie': W brutalnym dramacie HBO o rodzinie miliarderów z mediów, bycie bogatym to nic takiego jak kiedyś .
  • „Kolej podziemna”: Przerażająca adaptacja powieści Colsona Whiteheada autorstwa Barry'ego Jenkinsa jest bajeczna, ale jednocześnie realistyczna.

Film jednoosobowy jest niezwykle trudnym do utrzymania zamysłem. Nightingale jest oczywiście telewizją brawurową, prezentacją nastawioną bardziej na uznanie krytyków i nagrody aktorskie niż na oceny. Ale nawet pomijając występ pana Oyelowo, jest to odważny i bardzo nietypowy obraz awarii.

Było wiele filmów, które głęboko zagłębiają się w umysły chorych psychicznie, ale większość z nich opiera się przynajmniej na interakcji ze zdrowymi psychicznie.

klasyk Romana Polańskiego z 1965 roku, Odpychanie , skupia się na zniekształconych fantazjach wypartej seksualnie młodej kobiety granej przez Catherine Deneuve, ale w filmie są też inne postacie, zwłaszcza natrętni mężczyźni, którzy rozpoczęli jej mordercze fugi.

Obraz

David Oyelowo w „Słowik”.Kredyt...Kult Józefa/HBO

Nawet samotność rzadko jest przedstawiana w całkowitej izolacji.

Tom Hanks wpada w szał, gdy jest sam na bezludnej wyspie w Cast Away, ale film łączy jego odosobnienie ze scenami sprzed i po. W Buried, Ryan Reynolds jest zakładnikiem przetrzymywanym w podziemnej trumnie w Iraku, ale publiczność jest wtajemniczona w oba końce jego rozmów telefonicznych z porywaczami, jego rodziną i urzędnikami Departamentu Stanu.

Człowiek, który śpi, francuski film z 1974 roku, który miał tylko jedną postać, młodego mężczyznę uwięzionego w transie wyobcowania, burzy monotonię scenami paryskiej ulicy, klientami w kawiarniach i niewidzialną narratorką, która zwraca się do bohatera w drugiej osobie.

All Is Lost, w którym wystąpił Robert Redford jako człowiek żeglujący samotnie przez Ocean Indyjski, jest najbliżej Nightingale'a, ale ten film z 2013 roku miał przynajmniej dramat tonącego statku podczas burzy.

W Nightingale Peter jest cały czas sam, praktycznie wszystko w swoim domu. Przez okno dostrzegamy sąsiada, aw pewnym momencie mężczyzna krzyczy na Piotra przez drzwi, ale to wszystko i nawet te oznaki świata zewnętrznego mogą być iluzoryczne.

Widz słyszy tylko jego część z wielu animowanych rozmów — o ile w rzeczywistości są to rozmowy, a nie jednostronne tyrady. Na początku pierwszej sceny Petera nie ma nawet przed kamerą: słychać jego głos narzekający, że nie może ugotować specjalnego posiłku dla starego kumpla z wojska, ponieważ jego dezaprobująca, kontrolująca matka nie chce, żeby się bawił.

Peter mógł zrobić coś strasznego, ale nie wygląda na potwora. Kiedy nie jest wytrwały lub wściekły, Peter wygląda na wykształconego, dobrze wypowiadanego i na granicy sympatii. Wyraża tęsknoty i fantazje, które są dla niego tak realne i tak żarliwie opisywane, że trudno nie życzyć sobie, aby przynajmniej część z nich była prawdziwa.

Nightingale, głębokie zanurzenie w ułudzie, sam w sobie jest spełnieniem marzeń. Historia została napisana przez 56-letniego Fredericka Menscha, który nigdy nie miał scenariusza wyprodukowanego przed Nightingale. Pan Mensch przesłał swój scenariusz do: czarna lista , usługa czytania online, która wyrosła ze słynnego coroczna lista najlepszych niewyprodukowanych scenariuszy .

Prawdopodobieństwo, że scenarzysta po raz pierwszy trafi do HBO jest niewielkie, a Nightingale jest pierwszym scenariuszem ze strony internetowej Czarnej Listy wyprodukowanym przez jakąkolwiek wytwórnię filmową.

Josh Weinstock, który wraz z Bradem Pittem jest jednym z producentów wykonawczych, przeczytał zamieszczony scenariusz i zaniósł go reżyserowi Elliottowi Lesterowi. Pan Oyelowo przesłuchał do roli, zanim zrobił Selma.

A dla dyrektorów HBO było to dobre otwarcie: koszty produkcji bliskie zeru.