Recenzja: „Uzasadniony” finał 6-letniego cyklu FX Ends Show

Tak naprawdę nigdy nie było wątpliwości, że Raylan Givens, zastępca marszałka, którego liczebność dorównuje jedynie jego niechętnemu oddaniu prawu, ostatecznie postąpi słusznie. Ale twórcy Usprawiedliwiony, która zakończyła swój sześciosezonowy kurs na FX we wtorek wieczorem, musiała nam dać zgadywać tak długo, jak to możliwe.

Był więc Raylan (Timothy Olyphant), w połowie ostatniego odcinka, po raz ostatni mierzący się ze swoim kryminalnym wrogiem i złym bliźniakiem, Boydem Crowderem (Walton Goggins). Noga Raylana drżała, ręka trzymała pistolet, czuło się, jak swędzi go palec na spuście. Ale potem nastąpiło rozcięcie i Boyd został wyprowadzony w kajdankach. Dlaczego go po prostu nie zabiłeś? zapytała Ava Crowder (Joelle Carter), kłopotliwą kobietę, którą oboje kochali. Co to dowodzi, pozwalając mu żyć?

Może nic, powiedział Raylan.

Ale oczywiście oznaczało to wszystko. Uzasadnione, oparte na fikcji Elmore Leonardzie, zawsze interesował się kodami, według których żyli ludzie w malowniczym, ale odizolowanym i przygnębionym gospodarczo krajobrazie wschodniego Kentucky. W ostatnim sezonie, gdy Raylan i Boyd zmierzali do ostatecznego rozliczenia, jedna postać po drugiej ogłaszała kod, a następnie podążała za nim, często aż do śmierci.

Komicznie stoicki kierowca i ochroniarz Mike (Jonathan Kowalsky) i makiaweliczna gangsterka Katherine Hale (Mary Steenburgen) zaangażowali się w szokująco brutalną i intymną bitwę royale, gdy jego lojalność natrafiła na jej zobowiązanie do zemsty. Zwariowany Boon (Jonathan Tucker) — skrzyżowanie Billy the Kid i Travisa Bickle, którego naśladowanie filmowych rewolwerowców było zarówno kodem, jak i psychopatią — został doprowadzony przez swoje zasady do nieuniknionego, śmiertelnego starcia z Raylanem.

Bezlitosne rundy śmierci i oszustwa zostały osadzone w końcowej narracji, w której kryje się próba wykupienia ziemi w hrabstwie Harlan pod uprawę marihuany przez szefa z zewnątrz, a także wysiłki Boyda, by ukraść 10 milionów dolarów w gotówce szefa. Uwolnieni od rozproszeń związanych z kładzeniem podwalin pod przyszłe wydarzenia, producenci Justified stworzyli skoncentrowany, misternie nakreślony sezon, który w pełni zademonstrował cechy serialu: dyskretne wyrafinowanie jego pisania i reżyserii oraz jego duchowość, autentyczność i bezpośrednia komunikacja charakter i miejsce, które rzadko czujesz w serialu telewizyjnym.

Obraz

Od lewej Sam Elliott i Joelle Carter w „Uzasadnionym”.Kredyt...Prashant Gupta/FX

Ponure okoliczności podyktowały, że w serialu jest mniej charakterystycznego lakonicznego humoru niż zwykle, ale wciąż był on obecny w grze Raylana i jego zastępczej rodziny na służbie marszałków oraz w mile widzianym ponownym pojawieniu się Pattona Oswalta jako drobnego, ale nieustraszonego konstabla Boba Sweeneya. (Kiedy w kluczowym momencie zatrzymał Avę, która opuściła swoją ligę, ostrzegł ją: „Zanim spróbujesz mnie uwieść, po prostu wiedz, że próbowano już tego wcześniej”.)

Wtorkowy odcinek miał typową przypadłość finału serialu: aby zostawić miejsce na przejmującą kodę, starcia między Raylanem i Boydem oraz Raylanem i Boonem były nieco pospieszne i nieprzyjemne. Ale ostatnie 15 minut było tego warte — cichy, słodko-gorzki postscriptum, bez naciąganej zwrotki akcji i nadmiernego sentymentu. Cztery lata później marzenia Raylana się nie spełniły — był ojcem na pół etatu swojej córki Willi, a jej matka Winona (Natalie Zea) była z innym mężczyzną.

Wskazówka od jego dawnej koleżanki z Kentucky, Rachel (Erica Tazel), wysłała go do Kalifornii, gdzie Ava mieszkała jako uciekinierka, przerażona, że ​​Boyd ją (i ich syna) wyśledzi. Tak jak pozwolił Boydowi żyć, Raylan pozwolił Ava pozostać wolnym, a potem wrócił do Kentucky i przedstawił uwięzionemu Boydowi sfałszowane dowody jej śmierci. Czasami myślę, że jedynym sposobem na wydostanie się z naszego miasta żywym jest to, żeby nigdy się tam nie urodzić – powiedział Boyd, ocierając łzy. Ale oczywiście jesteś ty.

Lekcja z sześciu sezonów „Uzasadnionego” jest taka, że ​​Raylan może przekroczyć hrabstwo Harlan, ale nigdy tak naprawdę go nie opuszcza. Dlaczego zawracał sobie głowę przekazywaniem wiadomości o Avie osobiście, zastanawiał się Boyd, udzielając własnej odpowiedzi: Razem kopaliśmy węgiel.

Zgadza się, powiedział stanowczo Raylan, a sekundę później ekran zgasł. Przypominało to trochę nasz ostatni widok Tony'ego Soprano, innego człowieka, którego życie kręciło się w nieskończonej pętli.

Uzasadnione nie było przełomowe, ale było głęboko satysfakcjonujące w sposób, który prawdopodobnie można było przypisać wpływowi pana Leonarda, który był producentem wykonawczym serialu przed śmiercią w 2013 roku. Finał zawierał subtelny, ale głęboko poruszający hołd dla niego. Opuszczając biuro terenowe w Lexington po raz ostatni, Raylan sięgnął do biurka i wyjął poobijany egzemplarz „Przyjaciół Eddiego Coyle'a” George'a Higginsa — nie książkę Leonarda, ale książkę, którą pan Leonard nazwał najlepszą powieścią kryminalną w historii. Raylan spojrzał na niego długo, po czym rzucił go Timowi (Jacob Pitts), marszałkowi, który zawsze miał plecy. Zgodnie z kodeksem Justified było to lepsze niż faktyczne pożegnanie.