Recenzja: Telewizyjny „Krzyk” ze świeżą rzezią i mruganiem ukłonami w stronę gatunku

Ludzie wystarczająco dorośli, by robić dziś programy telewizyjne i filmy, najwyraźniej spędzili dzieciństwo ze strachu. Czy to oznacza, że ​​wiedzą, jak przestraszyć dzisiejsze młodsze pokolenia, pozostaje niejasne, a próba MTV stworzenia serialu telewizyjnego Krzyk nie wyjaśnia obrazu.

Cykl, który rozpoczyna się we wtorek wieczorem, jest inspirowany Film Wesa Cravena z 1996 roku , klasyk, który pomógł zapoczątkować erę meta odniesień i który z szacunkiem znajduje się na większości listy najlepszych horrorów tamtego okresu. Jeden odcinek nowej serii udostępniony do recenzji oscyluje między przerażającym a zbyt trudnym. Pozwala także zastanowić się, czy lęki poprzedniego pokolenia naprawdę pasują do tego przerażającego czasu.

Program zaczyna się od całkiem niezłą reimagination pierwszej sceny filmu, która słynęła z zabicia Drew Barrymore, największej gwiazdy obsady. Tutaj wideo z telefonu komórkowego odgrywa kluczową rolę. Prawdę mówiąc, szkody, jakie może wyrządzić wirusowy klip wideo, są bardziej przerażające niż jakiekolwiek widmo w masce z nożem.

Po wstępnej rzezi dzieciaki z miejscowego liceum postanawiają uczcić makabryczną śmierć kolegi z klasy, organizując imprezę nad jeziorem, gdzie kilkadziesiąt lat wcześniej kolejna sprawa o morderstwo zakończyła się zabójstwem głównego podejrzanego przez funkcjonariuszy policji. Wśród nastolatków w centrum obecnego zamieszania jest Emma (Willa Fitzgerald), której matka (Tracy Middendorf) była ważną postacią w tym dawnym incydencie.

Serial ładuje licealistów komplikacjami i fabułami pobocznymi w sposób, który jest obecnie powszechny na pokazach z udziałem nastoletnich postaci. Rozwiązłość obfituje. Sportowcy i podłe dziewczyny robią to, co zwykle. Sugerowana jest relacja seksualna nauczyciel-uczeń. W klasie pojawia się przystojny nowicjusz. Nagranie pocałunku dziewczyny z dziewczyną zwraca niechcianą uwagę samotnej uczennicy imieniem Audrey, granej przez Bex Taylor-Klaus w jedynym przedstawieniu, które naprawdę robi wrażenie na premierze.

A scenarzyści próbują skopiować zarozumiałość oryginalnego Krzyku, horroru opartego na odniesieniach do śmiesznych horrorów. Ale wysiłki są często niezdarne, oznaczone mrugnięciem, które osłabia sztuczkę, zwłaszcza w scenie w klasie, w której dyskusja o literaturze gotyckiej zamienia się w porzucanie nazw. Przywoływane są The Walking Dead i American Horror Story, a następnie Teksańska masakra piłą mechaniczną i Halloween. To daje uczniowi imieniem Noah (John Karna, który zapełnił miejsce, w które grał w filmie Jamie Kennedy) możliwość powiedzenia: Ach, to są slashery. Nie możesz zrobić slashera jako serialu telewizyjnego. Mrugniecie.

Wygląda na to, że każdy horror z lat 80. i 90. został niedawno przerobiony lub znajduje się na czyjejś liście przeróbek. Hałaśliwy i złośliwy duch. Wiem co zrobiłeś poprzedniego lata. Nawet pogromcy duchów. Ale w czasach, gdy uczniowie muszą przejść przez wykrywacze metali, aby dostać się do swoich szkół, nowy Krzyk sprawia, że ​​zastanawiasz się, czy naprawdę można zmodernizować stary horror w tym stuleciu.