To żyje w środku nie jest prawdziwą historią, ale jest inspirowana mitologią hinduską

„It Lives Inside” w reżyserii Bishala Dutty to film pt nadprzyrodzony horror roku 2023 z udziałem Mohany Krishnan, Megan Suri, Neeru Bajwy, Gage Marsha, Betty Gabriel, Vika Sahay i nie tylko. Film stawia widza w sytuacji indyjskiej nastolatki, Samidhy aka Sam, która pewnego dnia nieumyślnie uwalnia złą istotę uwięzioną w słoiku. Po uwolnieniu zła istota natychmiast porywa byłą najlepszą przyjaciółkę Samidhy, Tamirę, pozostawiając jej tylko kilka dni na uratowanie życia, zanim zło zabije Tamirę i pochłonie jej ducha.

Oprócz tego, że jest horrorem, „It Lives Inside” porusza problemy, z którymi borykają się nastolatki, w tym nawiązywanie nowych przyjaźni w obcym kraju. Postać Samidhy jest wciągająca i można się z nią utożsamić, ponieważ przechodzi przez podobny proces samopoznanie i stara się dostosować do norm kulturowych, z którymi publiczność może się utożsamić. Biorąc pod uwagę eksplorację filmu nastoletnie zmagania można by się zastanawiać, czy „It Lives Inside” jest oparty na prawdziwych wydarzeniach. Oto fakty.

Czy żyje w prawdziwej historii?

Nie, film nie jest oparty na prawdziwych wydarzeniach. Jest to film fikcyjny, który powstał w kreatywnym umyśle scenarzysty i reżysera Bishala Dutty, który zdobył już uznanie krytyków za swoje portfolio filmów krótkometrażowych, które były chwalone na wielu festiwalach filmowych. Choć film jest całkowicie fikcyjny, czerpie inspirację z wydarzeń Mitologia hinduska a także kilka osobistych historii, które opowiadał mu dziadek Bishala, gdy był dzieckiem.

Zapytany o to samo w wywiadzie Bishal stwierdził: „Kiedy w wieku czterech lat przeprowadziłem się z Indii do Ameryki Północnej, dużą część mojej edukacji społecznej zdobyłem dzięki oglądaniu amerykańskich horrorów. Zawsze zastanawiałem się, co robiły rodziny takie jak moja, kiedy rekin Bruce przedarł się przez wody Amity, podczas gdy Freddy Krueger ciął nastolatków w krainie snów, a Jack Torrance gonił swojego syna po przypominających labirynt korytarzach Panoramy? W miarę rozwoju „It Lives Inside” uformowało własną podwójną tożsamość, podobnie jak moja. Z jednej strony jest to list miłosny do społeczności i kultury, w której się wychowałem, z drugiej zaś jest to emocjonalne przeżycie, które ma zaszczepić w widzach ten sam surowy terror, jaki zaszczepiły we mnie moje ulubione horrory. ”

Film przedstawia demoniczną istotę z mitologii hinduskiej, która żywi się negatywną energią. Pisma hinduskie nazywają go „Piszach”, zjadaczem mięsa i pożeraczem dusz. Tym, co wyróżnia element horroru, jest zrozumienie, że Piszacha nie można całkowicie pokonać, a jedynie powstrzymać. Scenografia doskonale oddaje istotę opowieści. Gra światła i cienia została poprowadzona po mistrzowsku, stając się niezbędnym narzędziem budowania napięcia i niepokoju. Staranna równowaga między tymi elementami utrzymuje publiczność w napięciu, przykuwając jej uwagę i utrzymując ją w niesamowitej atmosferze. Film gra na naszych pierwotnych lękach, sprawiając, że nieustannie antycypujemy to, co czai się w cieniu.

Dla Megan Shuri, aktorki grającej rolę Samidhy, „It Lives Inside” jest jej pierwszym debiutem w gatunku horroru. Zapytana o wrażenia z kręcenia filmu Samidha stwierdziła, że ​​już od najmłodszych lat zasmakowała gatunku horroru, a szczególnie podobały jej się filmy takie jak „Teksańska masakra piłą mechaniczną”. Filmy stały się ulubionymi filmami dla niej i jej siostry, co wzbudziło ich zainteresowanie krwawymi horrorami. Sprawy stały się interesujące, gdy Samidha miał okazję pracować Jessica Biel , gwiazdę, którą znała przede wszystkim z „ Teksańska masakra piłą mechaniczną .

Podczas rozmowy Samidha zapytała, czy Biel rzeczywiście przestraszył się antagonisty w filmie. Biel wyjaśniła jednak, że aktorzy zaangażowani w takie produkcje zwykle tworzą bliskie więzi poza ekranem, co rozwiewa poczucie prawdziwego strachu na planie.

Megan dodała dalej: „Mam wrażenie, że to naprawdę ukształtowało moje doświadczenie w „It Lives Inside”, ponieważ na ekranie wygląda to przerażająco, ale Jenaya Ross, która jest niesamowitą akrobatyczką i artystką – po prostu niesamowite, co mogła ze sobą zrobić ciało, jest najsłodszą istotą, jaką można sobie wyobrazić, taką słodką, dosłownie mówi w ten sposób [cicho i delikatnie], jest po prostu urocza i urocza, a do tego odgrywa rolę tego olbrzymiego, przerażającego potwora. A to było jak: „Och, to wcale nie jest tak, jak myślisz. Tak naprawdę chodzi o odgrywanie ról i udawanie, że coś robisz”, bo Jenaya była świetna.

Film umiejętnie ukazuje wyzwania i presję, przed jaką staje nastolatek próbujący zasymilować się w obcym kraju. Walka Samidhy o przystosowanie się do nowego środowiska i dopasowanie się do rówieśników jest również jednym z głównych wątków poruszanych w narracji. Jej oczami jesteśmy świadkami podróży polegającej na przystosowaniu się do innej kultury, jednocześnie radząc sobie z wrodzonym pragnieniem przynależności.

Decyzja Samidhy o skróceniu swojego imienia do „Sam”, próbując dostosować się do swoich przyjaciół i być postrzegana jako bardziej „fajna”, pokazuje, jak daleko jest gotowa się posunąć, aby dopasować się do społecznego schematu. Strach przed byciem postrzeganą jako „prosta” lub „dziwna” podsyca jej pragnienie zdystansowania się od swoich korzeni, co jest harówką, która odbija się echem u wielu osób, które doświadczyły presji dostosowania się do norm społecznych.

W istocie „It Lives Inside” zagłębia się w powszechną walkę nastolatków w obcym kraju, pokazując przejmującą walkę o znalezienie akceptacji i przynależności wśród nowych przyjaciół, jednocześnie zmagając się z presją dostosowania się i porzucenia różnic kulturowych. Chociaż film opiera się na horrorze o zjawiskach nadprzyrodzonych, jego główna narracja nawiązuje do autentycznych wyzwań, przed jakimi stają nastolatki podróżujące po nieznanych terytoriach i kulturach. Rzuca światło na głęboko osobistą podróż związaną z tożsamością i asymilacją, czyniąc ją doświadczeniem, z którym można się utożsamić i które skłania do myślenia.