Czy Lockwood and Co jest oparte na prawdziwej historii czy książce?

Netflix „Lockwood and Co” to thriller o zjawiskach nadprzyrodzonych, który opowiada historię trzech nastolatków, którzy prowadzą agencję zajmującą się poszukiwaniem duchów. Bohaterką opowieści jest dziewczyna o imieniu Lucy Carlyle, która przybywa do Londynu, aby uciec od przeszłości i spotyka dwóch chłopców, Lockwooda i George'a. Wspólnie podejmują się bardzo trudnych spraw, które prowadzą ich do dalszych tajemnic dotyczących ich świata i zawartych w nim sekretów. Serial, zaadaptowany na ekran przez Joe Cornisha, osadzony jest w świecie, który wygląda jak nasz, ale różni się od niego na wiele sposobów. Po pierwsze, świat Lucy roi się od duchów, a polowanie na duchy to najważniejsza praca w ich świecie. Jeśli zastanawiasz się, kto wpadł na ten pomysł i czy do stworzenia tej historii zainspirowało go coś z prawdziwego świata, oto, co musisz wiedzieć.

Czy Lockwood and Co jest oparte na książce?

„Lockwood and Co” nie jest inspirowany prawdziwą historią, ale jest oparty na serii książek o tym samym tytule autorstwa Jonathana Strouda. Myśl o tej historii przyszła do Strouda, gdy eksperymentował z pomysłem na swoją nową powieść. W swoich wywiadach ujawnił, że często zaczyna od dwóch postaci i tworzy między nimi rozmowę, co daje mu wyobrażenie o tym, jaka może być jego nowa historia. Po próbach stworzenia takiej rozmowy w różnych scenariuszach, skończyło się na tym, że „tylko chłopiec i dziewczyna podchodzą do drzwi domu i pukają do drzwi; idą rozprawić się z duchem. Stroud uznał to założenie za interesujące i zaczął rozpracowywać zawiłości tej historii.

Wyrażając swoją miłość do opowieści o duchach, Stroud powiedział że kochał te, które były „dość ponure, surowe” i „przyprawiały o dreszcze”. Chciał tego samego dla swojej powieści, ale był też „zainteresowany osadzeniem tego w czymś szerszym i bardziej skomplikowanym”. Tworząc „Lockwood and Co”, Stroud czerpał inspirację z prac M.R. Jamesa i jego „dość paskudnych” duchów. Chciał też, aby jego historia zawierała elementy „przygodowe i detektywistyczne”, które czerpał z klasyków, takich jak Sir Arthur Conan Doyle. Wpływ na jego twórczość wywarł również Edgar Allen Poe, łącząc ze sobą detektywa i okultyzm.

Było jasne, że będzie to opowieść o nastolatkach walczących z duchami. Teraz musiał dowiedzieć się, dlaczego dzieci miałyby być narażone na tak niebezpieczne zadanie. Dlaczego dorośli nie są do tego zdolni? Wymyślił punkt fabularny, który sprawił, że dorośli byli bezużyteczni, jeśli chodzi o walkę z duchami. Dalej wyolbrzymiał sytuację, zamieniając ją w problem globalny. „Potem przyszedł pomysł, że duchy są wszędzie; to nie był tylko rodzaj Scoby-Doo . To prawdziwy problem, epidemia” – powiedział autor.

Jedną z wielu rzeczy, które Stroud musiał ustanowić jako fundamentalny filar, na którym mógł stworzyć swój fantastyczny świat, był okres czasu. Bawił się pomysłem nadania mu wiktoriańskiej scenerii, ale zrezygnował z tego na rzecz nowoczesnego świata. „Zdecydowałem, że jest zasadniczo nowoczesny (buty sportowe, dżinsy, telewizory), ale osadzony w świecie bez dzisiejszej błyskawicznej telekomunikacji (tj. bez telefonów komórkowych, które wyciągną cię z trudnej sytuacji)”, on zapewnił . Ostatecznie decyzja okazała się świetna, ponieważ naprawdę zmienia świat, zatrzymując go w jego kroku i pokazując widzom, jak straszne rzeczy stały się przez lata.

Podczas gdy „Lockwood and Co” jest osadzony w świecie fantasy, Stroud zdecydował się wykorzystać prawdziwe lokalizacje w Londynie, ponieważ wierzy, że „daje to magicznym lub nadprzyrodzonym rzeczom większą solidność”. „Korzystam z prawdziwych dróg i prawdziwych budynków. Mieszkałem tam prawie 10 lat, więc dobrze go znam. Następnie nakładam na to fantastyczne rzeczy – duchy lub dżiny – i obserwuję, jak wchodzą w interakcje” – ujawnił. Zwrócił się także w stronę „folkloru i ustalonych legend”, aby naszkicować sprawy, które rozwiązują Lockwood, Lucy i George. Wymieszał to wszystko razem, aby jego świat był jak najbardziej realistyczny.