Nikt nie był gospodarzem Oscarów. I wykonali dobrą robotę.

A Oscar dla najlepszego gospodarza Oscarów trafia do… nikogo!

[Aktualizacja: Oskary 2020 nie będą miały gospodarza .]

Pierwotny plan zakładał oczywiście, że komik Kevin Hart będzie przewodniczył rozdaniu nagród w niedzielę wieczorem, dopóki nie został usunięty z powodu historii homofobicznych tweetów. Więc zamiast komika wygłaszającego monolog, była mini-składanka z Queen – której oryginalny wokalista, Freddie Mercury, był celebrowany w Bohemian Rhapsody, prowadzonym przez byłego uczestnika American Idol, Adama Lamberta.

Tak zaczęło się bez hostii, w pośpiechu Oskary, sama w sobie długoletnia instytucja, która posuwała się naprzód i wystawiała show bez publicznej twarzy, od której się zaczęło.

I jak się okazuje, Hart – lub ktokolwiek mógł go zastąpić – prawie nie został pominięty.

Niespodzianką było to, że Oskary zorganizowały program, który można było oglądać, a tym bardziej ten energiczny, zabawny, który dostaliśmy. Akademia spędziła miesiące potykając się po czerwonym dywanie wyłożonym grabiami, zręcznie depcząc każdy z nich. Oprócz fiaska Harta ogłosił nową kategorię dla najlepszego popularnego obrazu, a następnie wycofał go . Przeliczył cztery nagrody do przerw reklamowych, a następnie je wycofał.

Rozdanie nagród było tak płynne do ostatniej chwili, że kiedy Tina Fey, Amy Poehler i Maya Rudolph weszły na scenę — która z jakiegoś powodu została ukształtowana jak przekrój upieczonej alaski — wydawało się, że Oscary mogą dokonali wyczynu płaszcza i sztyletu, zatrudniając trojkę niespodziewanych gospodarzy.

Najlepszy telewizor 2021

Tegoroczna telewizja oferowała pomysłowość, humor, przekorę i nadzieję. Oto niektóre z najważniejszych wydarzeń wybranych przez krytyków telewizyjnych The Times:

• • 'Wewnątrz': Napisany i nakręcony w jednym pokoju program komediowy Bo Burnhama, przesyłany strumieniowo na Netflix, zwraca uwagę na życie w Internecie w trakcie pandemii.
  • „Dickinson”: ten Seria Apple TV+ to opowieść o pochodzeniu literackiej superbohaterki który jest śmiertelnie poważny w swoim temacie, ale niepoważny w stosunku do siebie.
  • 'Dziedziczenie': W brutalnym dramacie HBO o rodzinie miliarderów z mediów bycie bogatym nie jest już takie, jak kiedyś.
  • „Kolej podziemna”: Przerażająca adaptacja powieści Colsona Whiteheada autorstwa Barry'ego Jenkinsa jest bajeczny, ale twardo prawdziwy .

Nie jesteśmy twoimi gospodarzami, zażartowała Fey, ale będziemy tu stać trochę za długo, żeby ludzie, którzy jutro dostaną USA Today, pomyślą, że to my gościliśmy.

Nikt nie mógł stać nigdzie zbyt długo na tych Oscarach, których produkcja Marie Kondo zorganizowała pokaz, aby zachować przydzielone trzy godziny na zmianę. (Wciąż trwało to trochę długo.)

Oskary maszerowały dwukrotnie, przeskakując z jednego segmentu do drugiego. To było jak jedzenie z przenośnika taśmowego: kilka pysznych chwil minęło szybko, ale jeśli następny kęs nie był w twoim guście, wkrótce nadejdzie kolejny kęs.

Obraz

Hannah Beachler (z prawej, z Jayem Hartem) odczytała ze swojego telefonu przemówienie z okazji przyjęcia najlepszego scenografa Oscara.Kredyt...Noel West dla The New York Times

Dobry gospodarz Oscarów — powiedzmy Chris Rock — może przebić bańkę samozadowolenia bogatych ludzi. Ale potrzeba gospodarza do prowadzenia programu może być przereklamowana. Przez większość lat po monologu gospodarze znikają na długi czas, a występ wydaje się być stand-up interruptus.

Zamiast tego transmisja nabrała rozpędu dzięki serii mini-prowadzących: Keegan-Michael Key, unoszący się z nieba z parasolką, by przedstawić Bette Midler wykonującą piosenkę z Mary Poppins Returns; urodzony w RPA gospodarz Daily Show, Trevor Noah, odwołuje się do Czarnej Pantery, wspominając dorastanie jako młody chłopak w Wakanda.

Duet Lady Gagi i Bradleya Coopera w filmie Shallow z filmu „Narodziny gwiazdy” – przywołujący jedną z najbardziej pamiętnych scen 2018 roku – nie miał żadnego wprowadzenia, tylko duet wszedł na scenę ze swoich miejsc i kamera krążyła, by przyjrzeć się z bliska.

Być może sekretem rozdania nagród nie jest pisanie żartów lub wyczyny pizzy i selfie, ale wiara: ufanie chwilom, które wynikają z przypadkowości i emocji – czyli zwykle z nagród. Jedynym sposobem na zdobycie tych chwil jest zejście z drogi i nadzieja.

W niedzielę wieczorem pochodziły od zdobywców mniej nagłośnionych nagród, jak wtedy, gdy Hannah Beachler, zwycięzca scenografii Czarnej Pantery, czytała jej przemówienie z drżeniem ze swojego telefonu, czy Rayka Zehtabchi, reżyserka krótkometrażowego filmu dokumentalnego Period. Koniec zdania, wykrzyknąłem, nie płaczę, bo mam okres… Nie mogę uwierzyć, że film o menstruacji właśnie zdobył Oscara!

Pochodzili od nie-artystów, jak kongresman John Lewis, emocjonalnie wspominając pobicia obrońców praw obywatelskich, takich jak on, podczas wprowadzania Zielonej Księgi.

[ Zobacz pełną listę zwycięzców .]

Pochodzili z większych nazwisk, takich jak Olivia Colman, która przekazała malinę reżyserii Proszę, czy Spike Lee, który po zdobyciu swojego pierwszego konkurencyjnego Oscara za adaptowany scenariusz BlackKkKlansman, skoczył w ramiona Samuela L. Jacksona i zacytował historia niewolnictwa w jego akceptacji: Dziś wieczorem przed światem oddaję chwałę naszym przodkom, którzy pomogli zbudować ten kraj.

Poza dramatem gospodarza i grą muszelkową z kategoriami nagród, tegoroczne Oscary zmagały się z podstawowym problemem: dla kogo i dla kogo są Oscary? Czy są dla kinomanów czy przypadkowych widzów? Czy powinni spróbować zaoferować coś dla każdego? Czy to w ogóle możliwe w tej niszowej erze?

Ta ceremonia mogła nie rozwiązać wszystkich problemów związanych z pokazami nagród (a oceny mogą się poprawić lub nie). Udało mu się jednak, trzymając się podstaw, rozsądnie służyć wszystkim swoim wyborcom. Może z wyjątkiem kurczącej się grupy komików, którzy są na tyle sławni, że są na tyle sławni, że są gospodarzami Oskarów, ale nadal chcą to zrobić.

[ Glenn Close przegrywa na Oskarach. Jeszcze raz .]