Recenzja: „Grace and Frankie”: Fonda i Tomlin nadal błyszczą

Marta Kauffman była jednym z twórców Przyjaciół, który był jednym z ostatnich świetnych wielokamerowych sitcomów bijących pieniądze. Kiedy tworzysz i prowadzisz Przyjaciół przez 10 sezonów, masz już za sobą udaną karierę w telewizji. Po tym, jak ten program wyszedł na antenę w 2004 roku, pani Kauffman przez dekadę skupiła się na filmach telewizyjnych i dokumentach. Ale w zeszłym roku wróciła do sitcomu z Grace i Frankie na Netflix , którą stworzyła z Howardem J. Morrisem.

Są pewne oczywiste rzeczy dotyczące Grace i Frankie, które mogą wydawać się bardziej warte komentarza niż życiorys pani Kauffman. Czterech głównych bohaterów jest w wieku 70 lat, a ich życie seksualne jest kluczowe dla fabuły. Zaczęło się od dwóch przyjaciół i partnerów biznesowych, którzy ogłosili, że są kochankami od 20 lat i zostawili żony, by się poślubić. Zgłębia kwestie samotności, miłości i przyjaźni wśród osób starszych, które rzadko są poważnie rozważane w amerykańskiej telewizji, nie mówiąc już o telewizyjnej komedii. W roli żon, które tworzą głęboką, ale delikatną więź, występują Jane Fonda i Lily Tomlin.

Ale historia pani Kauffman jest problemem, ponieważ najbardziej zauważalną rzeczą w Grace i Frankie — rzeczą, która określi, jak na to zareagujesz — jest to, jak próbuje podzielić różnicę między tradycyjnym serialem telewizyjnym a nową falą poważniejszych , komedie kinowe w telewizji kablowej i Internecie. To tak, jakby serce Przyjaciół zostało przeszczepione do ciała Transparentu.

Obraz

Jane Fonda o Grace i Frankie.Kredyt...Melissa Moseley/Netflix

Ta dwoistość jest nadal widoczna w drugim 13-odcinkowym sezonie serialu, dostępnym od piątku. Rozpoczyna się bezpośrednio po Sezon 1, z byłą parą Frankie (pani Tomlin) i Solem (Sam Waterston) uprawiającymi seks w dawnych czasach, co grozi sabotowaniem małżeństwa Sola z Robertem (Martin Sheen), byłym mężem Grace (pani Fonda).

Otwierający sezon, napisany przez panią Kauffman i pana Morrisa, wykorzystuje uświęcone tradycją urządzenie sitcomowe, nagłą awarię medyczną, aby skomplikować akcję i opóźnić rozwiązanie. (Odcinki w sezonie 1 wykorzystywały zablokowaną windę, pogrzeb nieznanej wzajemnej znajomości i trzęsienie ziemi w Kalifornii o średniej sile.) Formalne sytuacje i dialog, ujęte gdzieś pomiędzy zgryźliwym a naturalistycznym – zawsze szykujesz się na śmiech, który nie nadchodzi — podważ dramat.

To, że Grace i Frankie wywołują prawdziwe uczucia, ma wszystko wspólnego z jej gwiazdami. Pan Sheen, a zwłaszcza pan Waterston, zachowują się wesoło jako Robert i Sol, których można sobie wyobrazić jako Chandlera i Rossa z Przyjaciół, którzy wreszcie otwarcie przyjmują swoją seksualność 40 kilka lat po tym, jak widzowie ich spotkali. Ale pani Fonda jako czarująca i władcza Grace i pani Tomlin jako podstarzały sentymentalista Frankie są jedynym i wystarczającym powodem do oglądania.

Ich postacie mogą być nieco zbyt bezpośrednio wydestylowane z ich przeszłych ról i nie zawsze mogą ożywić bardziej ociężały dialog — pani Tomlin czasami wydaje się recytować go w transie. Ale kiedy są razem na ekranie, wydaje się, że dobrze się bawią, co jest zaraźliwe. A pani Tomlin regularnie bierze drobny interes — kilka sekund tańca interpretacyjnego, nagłe udawane zniżanie głosu — i przypomina nam, że na długo przed Przyjaciółmi była jednym z wielkich komików naszych czasów.