Recenzja: W „Graves” polityk przechodzi od czerwonego do niebieskiego, do szorstkiego i szarego

Prawdopodobnie musisz być lewicowy lub przynajmniej neutralny politycznie, aby cieszyć się nowym Epix komedia Graves, który zaczyna się w niedzielę, choć tak naprawdę każdy powinien zasmakować w nim występu Nicka Nolte. Facet urodził się, by być dorosłym starcem.

Pan Nolte gra Richarda Gravesa, byłego republikańskiego prezydenta Stanów Zjednoczonych, który teraz narzeka na emeryturę na swoim ranczu na Zachodzie. Dla wiernych partii był ostatnim wielkim prezydentem republikańskim. Dla wielu innych był najgorszym prezydentem w historii Ameryki, jak Bill Richardson – tak, prawdziwy Bill Richardson, były gubernator Nowego Meksyku – przypomina mu na premierze, żartobliwie cytując artykuł na Slate.com.

Mówi, że pokonałeś Jamesa Buchanana — a on rozwiązał Unię, mówi Richardson.

Bezczelne epizody, takie jak Mr. Richardson, nie są rzadkością w tej serii, której wczesne odcinki zawierają również przebłyski Rudolpha W. Giulianiego i Michaela Steele, byłego przewodniczącego Republikańskiego Komitetu Narodowego. To, że tacy republikańscy dzielni braliby udział, jest trochę dziwne, ponieważ Graves przeżywa kryzys tożsamości w późnym wieku i zdaje sobie sprawę, że konserwatywna polityka, którą wprowadził w życie, gdy objął urząd 25 lat wcześniej, wyrządziła długoterminowe szkody, które próbuje Cofnij.

Najlepszy telewizor 2021

Tegoroczna telewizja oferowała pomysłowość, humor, przekorę i nadzieję. Oto niektóre z najważniejszych wydarzeń wybranych przez krytyków telewizyjnych The Times:

• • 'Wewnątrz': Napisany i nakręcony w jednym pokoju specjalny program komediowy Bo Burnhama, przesyłany strumieniowo na Netflix, zwraca uwagę na życie w Internecie w trakcie pandemii .
  • „Dickinson”: ten Serial Apple TV+ to opowieść o pochodzeniu literackiej superbohaterki, która jest śmiertelnie poważna w temacie, ale niepoważna w stosunku do siebie.
  • 'Dziedziczenie': W brutalnym dramacie HBO o rodzinie miliarderów z mediów, bycie bogatym to nic takiego jak kiedyś .
  • „Kolej podziemna”: Przerażająca adaptacja powieści Colsona Whiteheada autorstwa Barry'ego Jenkinsa jest bajeczna, ale jednocześnie realistyczna.

Dla Gravesa, oczywiście, mógłbyś przeczytać Ronalda Reagana — ten fikcyjny prezydent przeżył nawet próbę zamachu. Ale element historii Clinton jest również wpleciony: przywódcy partii namawiają żonę Gravesa, Margaret (Sela Ward), do kandydowania do Senatu.

Była pierwsza dama jest kierownikiem kryzysowym rodziny Gravesów i jest wiele kryzysów do opanowania. Oprócz nieprzewidywalności męża ma do czynienia z córką Olivią (Heléne Yorke). Olivia była ukochaną Ameryki, gdy prezydent Graves sprawował urząd, ale teraz jest trochę lekkomyślna, a jej małżeństwo się rozpada. Brat Olivii, Jeremy (Chris Lowell), jest żołnierzem, który na początku serialu wraca z Afganistanu, żywiąc różne urazy do ojca.

To miejsce przypomina prawdziwą strefę wojny, mówi o rodzinnym gospodarstwie.

W wir szaleństwa złapany jest idealistyczny Izajasz, nowo zatrudniony jako asystent byłego prezydenta. Skylar Astin, który gra tę rolę i był tak dobry w niedocenianej komedii TBS Ground Floor, znów jest dobry. Callie Hernandez, jako kelnerka, która staje się czymś w rodzaju muzy dla Richarda Gravesa, również ożywia rzeczy.

Seria jest nieco niejasna, jeśli chodzi o to, co powoduje transformację byłego prezydenta, a sposób potraktowania jego pierwszego wielkiego zwrotu w sprawie imigracji jest uproszczony. Nie przyglądaj się zbyt uważnie tej serii; po prostu ciesz się występami. A może uronić małą łzę za niezajętą ​​drogę. Pani Ward ma się dobrze, ale pierwotnie Susan Sarandon, która jest poważną działaczką polityczną, został obsadzony w roli . Co by to było za zabawne.

Co dziwne, w tę samą premierę serialu, który demontuje spuściznę prezydenta przypominającą nieco Reagana, National Geographic Channel wyświetla Zabijanie Reagana, nieco nieśmiała wersja książki autorstwa Billa O’Reilly i Martina Dugarda. Autorzy przekształcili serię Killing w przemysł chałupniczy, ale tom Reagana, który analizował próbę zabójstwa z 1981 roku i jego następstwa, przyciągnął uwagę więcej krytyki niż niektóre inne książki, zwłaszcza w kwestii twierdzenia, że ​​Reagan został znacznie zmniejszony po strzelaninie.

Telewizja nie idzie zbyt daleko, zamiast tego koncentruje się na samym wydarzeniu. To schematyczny zabieg, który wydaje się mieć na celu nie wzbudzanie fal.