Recenzja: Witamy ponownie, Sitcom High School

W swoim serialu „Pan Iglesias” na Netflixie Gabriel Iglesias oddaje hołd swojej macierzystej uczelni i klasycznej komedii o słabszych studentach.

Wraz ze swoim nowym serialem, Mr. Iglesias, który pojawia się trzy miesiące po kontrowersyjnym odwołaniu One Day at a Time, komik Gabriel Iglesias nieuchronnie będzie postrzegany jako podnoszący sprawę reprezentacji Latynosów na Netflix. To duża presja dla kogoś, kto tak naprawdę próbuje zrobić remake Welcome Back, Kotter.

Podobnie jak Gabe Kotter Gabriela Kaplana, Gabe Iglesias z Iglesias jest oddanym nauczycielem w szkole publicznej przydzielonym do klasy komicznych słabych wyników. Brooklyn liceum w Kotter opierał się na macierzystej uczelni Kaplana, New Utrecht High; Szkoła Long Beach w Kalifornii w Mr. Iglesias opiera się na macierzystej uczelni Iglesiasa, Woodrow Wilsonie. Studenci są zróżnicowani (włoscy i żydowscy jako tacy liczyli się dla Kottera pod koniec lat 70.). Obaj Gabe są prześladowani przez pozbawionego poczucia humoru administratora, który atakuje ich uczniów. Pan Iglesias ma nawet własnego Horshacka, pobudliwego chłopca o imieniu Mikey Gutierrez (Fabrizio Guido), który w pewnym momencie zadaje pytanie „Ooh, ooh”.

I pomimo radykalnych zmian, których można by się spodziewać po 40 latach — w języku, szczerości seksualnej oraz politycznej i kulturowej demonstracyjności — pan Iglesias, którego 10 odcinków trafiło do Netflix w piątek jest pod każdym względem konwencjonalnym sitcomem z wieloma kamerami, jakim był Kotter. Odrzuć dowcipy o aplikacjach randkowych, a humor jest, jeśli w ogóle, łagodniejszy i bardziej przewidywalny, dowcipy bardziej oczywiste, strzały reakcji bardziej wszechobecne. Spektakl porusza się po tajnym uroku swojej gwiazdy (która używa swojego pseudonimu Gabriel Fluffy Iglesias w napisach końcowych), ale wydaje się, że nie spieszy mu się, aby nigdzie się dostać.

Najlepszy telewizor 2021

Tegoroczna telewizja oferowała pomysłowość, humor, przekorę i nadzieję. Oto niektóre z najważniejszych wydarzeń wybranych przez krytyków telewizyjnych The Times:

• • 'Wewnątrz': Napisany i nakręcony w jednym pokoju specjalny program komediowy Bo Burnhama, przesyłany strumieniowo na Netflix, zwraca uwagę na życie w Internecie w trakcie pandemii .
  • „Dickinson”: ten Serial Apple TV+ to opowieść o pochodzeniu literackiej superbohaterki, która jest śmiertelnie poważna w temacie, ale niepoważna w stosunku do siebie.
  • 'Dziedziczenie': W brutalnym dramacie HBO o rodzinie miliarderów z mediów, bycie bogatym to nic takiego jak kiedyś .
  • „Kolej podziemna”: Przerażająca adaptacja powieści Colsona Whiteheada autorstwa Barry'ego Jenkinsa jest bajeczna, ale jednocześnie realistyczna.

[Przeczytaj więcej o anulowaniu przez Netflix Jeden dzień na raz. ]

Seriale takie jak ten operują zestawem założeń, utrzymywanych w celu zminimalizowania lub wyeliminowania możliwości zaskoczenia odbiorców. U pana Iglesiasa ortodoksja jest aktualna, o czym świadczy podsumowanie amerykańskiej historii przedstawione przez zwierzaka nauczyciela-popisowego: wytępił rdzennych mieszkańców, uciskał czarnych, zrobił kilka dobrych rzeczy podczas II wojny światowej, a teraz słońce zachodzi nad naszym imperium.

Uderzenia w niesprawiedliwość i nierówność są reakcją serialu i nie wyróżniają się subtelnością. Kiedy prostacki trener, grany przez Christophera McDonalda, mówi, że nic tak nie łączy społeczności jak wspólny cel futbolu, Gabe odpowiada: Wspólny cel, jakim jest nienawidzenie ludzi, którzy są inni niż ty, też działa całkiem nieźle.

Jest więc sprzeczne z intuicją, gdy scenarzyści uciekają się do retrogradacyjnych stereotypów, aby wypełnić produkcję wokół Gabe'a. Dyrektorka, Paula, choć Sherri Shepherd obdarzyła ją nieco komicznym stylem, jest kreskówką o ostrym języku, mającą obsesję na punkcie seksu. Trener jest karykaturą neandertalczyka, którego nie można wyśmiewać pomimo usilnych wysiłków McDonalda. Mocno ranny antagonista Gabe'a, Carlos (grany przez Oscara Nuñeza ze swoim zwykłym wdziękiem), ma nieokreśloną seksualność, ale wielbi Gilberta i Sullivana i ma bichona, który nazywa się Kapitan Tennille.

Oczywiście istnieje strukturalny powód, dla którego koledzy Gabe'a, do których zaliczają się również jego leniwy kumpel, Tony (Jacob Vargas) i Abby, posągowa, nieprawdopodobnie naiwna młoda biała kobieta z Południowej Dakoty (Maggie Geha), są tak jednowymiarowi. Iglesias jest nie tylko gwiazdą, ale fabuła zawsze zależy od tego, czy Gabe jest jedynym nauczycielem, który naprawdę wierzy w uczniów. (Jest jeszcze jeden instruktor, któremu nadano trochę godności, weteran Ray, grany przez Richarda Ganta, który lata temu skierował młodego Gabe'a na właściwą drogę. Ale jest stary, więc się nie liczy.)

Iglesias nie jest tak naprawdę aktorem, ale miał dużo praktyki grania siebie na scenie i uosabia szczerość i skromność Gabe'a w tak naturalny, nienaruszony sposób, że jest prawie rażąco lubiany. Vargas angażuje się również jako Tony, uzależniony od hazardu, którego zauroczenie Abby czeka na proces sądowy, podczas gdy Guido i Tucker Albrizzi wyróżniają się wśród aktorów grających uczniów. (Cree Cicchino jest w porządku jako krucjata Marisol, ale jest tam głównie po to, by dostarczać sprawiedliwe diatryby.)

Pan Iglesias nie zawsze jednak znajduje sposoby na wykorzystanie dobrej woli, jaką budują jego wykonawcy. W ciągu sezonu Gabe przygotowuje swoich uczniów do udziału w corocznym dziesięcioboju akademickim (wskazuje na porywający finał), ale epizod po odcinku sytuacje są wiecznie zielone: ​​czy Gabe obleje gwiazdę futbolu przed wielkim meczem? Kto będzie najbardziej zawstydzony na pokazie talentów?

Ma również tendencję do wykręcania się z konfliktów, które wywołuje. Piłkarz okazuje się być potajemnie sprytny i wymaga tylko odrobiny nacisku. Kiedy Marisol protestuje przeciwko oficjalnemu używaniu Latino, opowiadając się za łaciną, Gabe odpowiada, że ​​nie można po prostu wymyślić słowa i zmusić ludzi do jego używania. Chcesz zobaczyć, dokąd zmierza ten argument, ale po prostu znika, tak jak pan Iglesias prawdopodobnie zniknie z twojej pamięci.