Krew, trud, łzy, pot i gadające głowy

Zajęło 26 odcinków NBC, aby opisać tylko kampanie morskie II wojny światowej w filmie dokumentalnym Zwycięstwo na morzu z 1952 roku.

Historyk wojskowości Rick Atkinson potrzebował ponad 2000 stron, aby opisać rolę Ameryki w europejskim zwycięstwie podczas II wojny światowej w swoim trzytomowym dziele Trylogia wyzwolenia.

Band of Brothers to 10-częściowy miniserial HBO o ludziach z Easy Company, który skupiał się na ich doświadczeniach bojowych z lat 1944-1945.

Jest tak wiele do nauczenia się i ponownego zbadania na temat II wojny światowej, a pokusa ciągłego powiększania się jest prawie nieodparta; Po 70 latach wciąż pojawiają się nowe odkrycia, świeże interpretacje lub po prostu komfort powtórek.

A to sprawia, że Wojny światowe , film dokumentalny na kanale History, który trwa przez trzy kolejne noce, począwszy od poniedziałku, niezwykłe. To inteligentne, pomysłowo wykonane i niezwykle obszerne spojrzenie na to, co stało się ze światem od Sarajewa w 1914 roku po Hiroszimę w 1945 roku, lub, jak ujął to Churchill, jedną historię 30-letniej wojny.

Najlepszy telewizor 2021

Tegoroczna telewizja oferowała pomysłowość, humor, przekorę i nadzieję. Oto niektóre z najważniejszych wydarzeń wybranych przez krytyków telewizyjnych The Times:

• • 'Wewnątrz': Napisany i nakręcony w jednym pokoju program komediowy Bo Burnhama, przesyłany strumieniowo na Netflix, zwraca uwagę na życie w Internecie w trakcie pandemii.
  • „Dickinson”: ten Seria Apple TV+ to opowieść o pochodzeniu literackiej superbohaterki który jest śmiertelnie poważny w swoim temacie, ale niepoważny w stosunku do siebie.
  • 'Dziedziczenie': W brutalnym dramacie HBO o rodzinie miliarderów z mediów bycie bogatym nie jest już takie, jak kiedyś.
  • „Kolej podziemna”: Przerażająca adaptacja powieści Colsona Whiteheada autorstwa Barry'ego Jenkinsa jest bajeczny, ale twardo prawdziwy .

I robi to, badając, w jaki sposób dowódcy II wojny światowej zostali ukształtowani przez ich doświadczenia z I wojny światowej, konfliktu, który miał zakończyć wszystkie wojny, a zamiast tego uczynił drugą wojnę światową nieuniknioną. Hitler, Stalin, Churchill i Roosevelt są głównymi bohaterami, podobnie jak Tojo, Mussolini i dwaj amerykańscy generałowie, Patton i MacArthur. (De Gaulle występuje w widocznym miejscu tylko w wersji międzynarodowej.)

Wywiady oplatają materiały archiwalne, a także krótkie, dobrze dobrane rekonstrukcje — szczególnie dobrzy są aktorzy grający Churchilla i Hitlera podczas II wojny światowej.

Obraz

Wojny światowe Ten trzyczęściowy dokument obejmujący 30 kataklizmów rozpoczyna się w poniedziałek wieczorem na kanale History.Kredyt...Michael Hosenfeld

W ten sposób Wojny światowe są tak samo pouczające jak D-Day: Normandy 1944, relacja w 3D francuskiego filmowca Pascala Vuonga, która jest w trasie Teatry i muzea Imax na całym świecie.

Ten film, z narracją Toma Brokawa, wykorzystuje format 3D, a także obrazy generowane komputerowo, rekonstrukcje, grafikę oraz filmy z epoki i fotografie, aby wyjaśnić, co doprowadziło do tego dnia, duże i małe, z planowania strategicznego i taktycznego operacji Overlord choremu na morze kanadyjskiemu żołnierzowi w noc przed katastrofalnym nalotem na Dieppe we Francji w 1942 r., przykucnięty w miotanym przez falę desantem, aby napisać pożegnalny list na plecaku stojącego przed nim żołnierza. W prawdziwym życiu list dotarł do domu; nie zrobił.

Oba filmy są ambitnymi przedsięwzięciami, które pomagają wypełnić lukę w systemie edukacyjnym, który odszedł od kursów ankietowych do niszowych seminariów i, być może słusznie, do bardziej aktualnych problemów w dalszej części. Na wiodących uniwersytetach wiele wydziałów historii oferuje dwa do trzech razy więcej kursów o Azji niż w XX-wiecznej Europie.

Historycy znajdą rzeczy do kontestowania w Wojnach Światowych: nie da się nie uprościć ani nie pozwolić sobie na zbytnią swobodę, gdy historia przeskakuje z pomysłowej improwizacji Pattona o zmotoryzowanej wojnie przeciwko Pancho Villa w Meksyku (karabin maszynowy był przymocowany do dachu samochodu) do Churchilla śmiała i katastrofalna bitwa pod Gallipoli.

Jeremy Renner jest narratorem, a eksperci tacy jak Douglas Brinkley i Michael Beschloss dzielą przestrzeń z byłymi urzędnikami rządowymi i emerytowanymi generałami, którzy mają własne doświadczenia związane z wojną i pychą, w tym Dickiem Cheneyem. Może wydawać się nieco dziwne, gdy dawni wybrani przywódcy, tacy jak John Major z Wielkiej Brytanii lub Mario Monti, niedawny premier Włoch, opowiadają o wydarzeniach historycznych, których nie przeżyli, ale jest w tym pewna poetycka sprawiedliwość: politycy byli odpowiedzialni za bezsensownej rzezi I wojny światowej, więc wypada, aby kolejne pokolenia zastanawiały się nad błędami przodków i ich sukcesami.

Wiele narracji jest ilustrowane krótkimi dramatyzacjami: Churchill i Roosevelt słuchają kolęd w Białym Domu w 1941 roku, kiedy dowiedzieli się, że Japonia zajęła Hongkong; bankier wyskakujący przez okno swojego biura w Czarny wtorek 1929; Hitler przeprowadza inspekcję fabryki Luftwaffe przebranej za szkołę podstawową w 1934 roku.

Otwarcie jest także rekonstrukcją. Podczas ataku artyleryjskiego w 1914 r. kanister z gazem łzawiącym wpływa do rowu zajmowanego przez żołnierzy 16. Bawarskiego Rezerwowego Pułku Piechoty. W panice jeden żołnierz, biegacz, nie może zapieczętować maski gazowej i po niemiecku krzyczy, że płonie mu wąs. Wreszcie podnosi głowę wysoko w pobliżu drutu kolczastego na szczycie barykady, żeby zaczerpnąć powietrza. Po całkowitym oczyszczeniu siada z powrotem w rowie i kucając przed lustrem, wyjmuje brzytwę i goli krzaczaste końce wąsów, pozostawiając tylko małą, czarną szczoteczkę do zębów.

Ta historia o tym, jak Hitler zyskał swój słynny wygląd, jest pomijana przez niektórych historyków; jeszcze inni spierają się, czy Hitler spędził na froncie tyle samo czasu, ile twierdził w Mein Kampf. Ale jest to sugestywny sposób na rozpoczęcie filmu, którego hasłem przewodnim jest I wojna światowa: świat ich zmienił. II wojna światowa: zmienili świat.

Wojny światowe i D-Day: Normandy 1944 to hołdy, które inspirują i w nieduży sposób również pouczają.