Jak uratować „oszustów” przed Roseanne?

Kiedy wyszło, że ABC zamierza ożywić swoje odrodzenie Roseanne bez Roseanne Barr, moja pierwsza odpowiedź była szybka i krótka: Niech umrze martwa rzecz.

Oczywiście pozwolenie na śmierć martwej istoty nie jest tak naprawdę w DNA serialu. Kiedy wrócił, wskrzesił Dana Connera (John Goodman), zabitego w finale oryginalnego biegu, wraz z cofnięciem kilku innych decyzji z tego już nie finałowego sezonu.

Nie mam zastrzeżeń moralnych do The Conners, bo tak będzie nazywać Roseanne [liczy na palcach] 3.0. Roseanne Barr została już ukarana, i słusznie, przez usunięcie z programu po rasistowskim tweecie w maju. Mój problem jest taki sam, jak mój ogólny sceptycyzm dotyczący odrodzenia telewizji: wolałbym, aby utalentowani ludzie robili coś nowego, niż przybliżali coś, co nigdy nie może wrócić.

Ale nikt mnie nie pytał. ABC robi biznesowy ruch, aby wypełnić przedział czasowy, zdobyć sezon telewizyjny z talentem, który już zapisał, zrobić jeszcze jedną szansę, aby zrobić hit z ugruntowanej serii nostalgii i utrzymać załogę serialu.

I spójrz: historia telewizji to historia dogodnych decyzji biznesowych, które zostały zrealizowane dzięki dobrej realizacji. Roseanne miała w telewizji jednych z najlepszych aktorów. Jego sezon odrodzenia miał trochę naprawdę złe chwile , ale niektóre z jego odcinków były równie zabawne, wnikliwe i bogate emocjonalnie, jak serial w czasach jego świetności.

Jeśli zamierzamy zdobyć The Conners, czy tego chcemy, czy nie, oto kilka sposobów, w jakie może to być najlepsze ja:

Brak półśrodków

Po prostu powiem: Roseanne musi umrzeć. Mam na myśli postać i nie mam na myśli tego jako karzącego oświadczenia. Pani Barr została już ukarana, słusznie, poprzez odcięcie od programu, twórczo i finansowo.

Nie, Roseanne musi umrzeć z powodów artystycznych. Jeśli oddzielenie postaci od serialu nie jest trwałe – nie ma pójścia na odwyk lub wizyty u dalekiego krewnego – będzie to rozpraszać.

Najlepszy telewizor 2021

Tegoroczna telewizja oferowała pomysłowość, humor, przekorę i nadzieję. Oto niektóre z najważniejszych wydarzeń wybranych przez krytyków telewizyjnych The Times:

• • 'Wewnątrz': Napisany i nakręcony w jednym pokoju program komediowy Bo Burnhama, przesyłany strumieniowo na Netflix, zwraca uwagę na życie w Internecie w trakcie pandemii.
  • „Dickinson”: ten Seria Apple TV+ to opowieść o pochodzeniu literackiej superbohaterki który jest śmiertelnie poważny w swoim temacie, ale niepoważny w stosunku do siebie.
  • 'Dziedziczenie': W brutalnym dramacie HBO o rodzinie miliarderów z mediów bycie bogatym nie jest już takie, jak kiedyś.
  • „Kolej podziemna”: Przerażająca adaptacja powieści Colsona Whiteheada autorstwa Barry'ego Jenkinsa jest bajeczny, ale twardo prawdziwy .

Drażniłoby publiczność, że sama pani Barr może wrócić (co, powiedzmy sobie wyraźnie, nigdy nie powinno się zdarzyć). I pozostawiłoby to postacie w stanie zawieszenia, przyćmione przez pustkę. The Conners ma już wyzwanie kontynuowania spektaklu, w którym większość postaci została zdefiniowana w odniesieniu do tytułowego bohatera. Skłaniając się do tego, a nie spiesząc się z następstwami, dałoby nowe stawki serii. (Klasyczna Roseanne zrobiła wszystko, co w jej mocy, tworząc komedię z bardzo mrocznego materiału.)

Krótkie oświadczenie wydane przez ABC w sprawie The Conners sugeruje, że właśnie tam idą – rodzina, jak mówi, poradzi sobie z nagłym obrotem wydarzeń – ale to może być tylko komunikat prasowy, ponieważ zastanawiamy się nad tym. Czasami oczywisty wybór jest również właściwy.

Bądź sobą

Śmierć Roseanne była nawet nieumyślnie zapowiedziana przez finał sezonu, w którym rozwinęła się uzależnienie od opioidów i miała przejść operację kolana. Finał zakończył się zbyt wygodnym deus ex machina, w którym gratka z federalnego oświadczenia o katastrofie powodzi rozwiązująca problemy finansowe rodziny.

To było zbyt łatwe, a zabicie postaci, choćby przypadkowo, rozwiązałoby ten błąd. Umieściłoby to również program z powrotem tam, gdzie działa najlepiej: opowiadanie historii o rodzinie walczącej o utrzymanie go razem.

Obraz

Scena z ostatniego sezonu Roseanne. Spektakl działa najlepiej, gdy skupia się na rodzinie walczącej o utrzymanie go razem.Kredyt...Adam Róża/ABC

Śmierć jest droga, emocjonalnie i finansowo. Najlepsze historie w sezonie powrotnym dotyczyły Darlene (Sara Gilbert) wznowienia życia i wspierania swoich dzieci pośród rozczarowań wieku średniego. Posiadanie jej pracy, aby utrzymać płynność rodziny i wspierać świeżo owdowiałego ojca, wzmocniłoby Darlene jako nowego (i bardzo innego) protagonistę pokolenia kanapek.

Pozwól dzieciom rosnąć

Roseanne miała wiele do zrobienia w dziewięcioodcinkowym sezonie, a jedną z rzeczy, które najbardziej ucierpiały, był rozwój nowych dziecięcych postaci. W szczególności córka Darlene, Harris (Emma Kenney), była niczym więcej niż luźną kolekcją frazesów nastolatka, które istniały głównie po to, by zdenerwować jej matkę i sprawić, by Roseanne wydawała się lepsza.

Niezgodny płciowo syn Darlene, Mark (Ames McNamara), radził sobie trochę lepiej, ale Mary (Jayden Rey), córka D.J. (Michael Fishman) i jego żona-żołnierz zza oceanu niewiele mieli do roboty. Oryginalna Roseanne była serialem o rodzicielstwie, w którym dzieci były pamiętnymi, skomplikowanymi osobami. Connerowie muszą inwestować w następne pokolenie.

Pokaż Amerykę Środkową. Wszystko.

Wiele rozmów wokół Roseanne koncentrowało się na decyzji ABC, po wyborach w 2016 roku, aby stworzyć programy o życiu w kraju między wybrzeżami. To był dobry pomysł, ponieważ telewizja jest lepsza, gdy opowiada różne historie, geograficznie, demograficznie i nie tylko. Ale egzekucja była problemem.

Wiele mediów, które starały się relacjonować kraj w epoce Trumpa, wpadło w pułapkę zachowywania się jak Ameryka Środkowa, a klasa robotnicza miała na myśli jedno: konserwatywni, nostalgiczni, starsi biali ludzie oglądający Fox News w jadłodajniach. Jeśli nie pasowałeś do tej formy – jeśli byłeś jednym z milionów kolorowych mieszkańców Środkowego Zachodu lub jednym z liberałów, którzy sprawiają, że fioletowe stany są fioletowe – nie istniałeś.

Roseanne nieco skomplikowała ten obraz: siostra Roseanne, Jackie (Laurie Metcalf) była liberałem, a Darlene i rodzina wrócili z ciemnoniebieskiego Chicago. Skupiła się jednak na tytułowej bohaterce i jej samousprawiedliwieniach dotyczących ekonomicznego niepokoju. Teraz ma szansę rozproszyć uwagę wokół, w rodzinie i poza nią. Pamiętacie muzułmańskich sąsiadów Roseanne, Samira i Fatimy (Alaina Washnevsky'ego i Anne Bedian)? Co powiesz na to, by stały się powracającymi postaciami, z historiami i wyzwaniami, które mają coś wspólnego z innymi sprawami niż bycie muzułmańskim sąsiadem?

Zachowaj osobistą politykę

Nie mam problemu z polityką w rozrywce, bo w życiu jest dużo polityki. Ale Roseanne — zarówno w latach 90., jak i podczas przebudzenia — wykonała swoją najlepszą pracę, odzwierciedlając politykę jako żywe doświadczenie: rachunki, opiekę zdrowotną, dyskryminację w pracy.

Najsłabszymi epizodami odrodzenia były najbardziej powierzchowne spojrzenia na politykę (zła krew między Roseanne i Jackie w związku z wyborami) i gorące przyciski społeczne (islamofobia). Nie chodzi o to, że sitcomy nie powinny tego robić. Chodzi o to, że historie próbowały zmienić Roseanne, bez powodzenia, w coś, czym nigdy nie było: rodzaj współczesnego All in the Family (coś, co na przykład The Carmichael Show spisało).

Nie wiem, na ile w tym podejściu kierowali się pisarze, pani Barr, czy też pisarze, którzy zdecydowali, że muszą skonfrontować się ze wszystkimi pozatekstowymi kwestiami poruszonymi przez panią Barr. Ale post-Roseanne Conners ma szansę się zresetować.

Utrzymuj wysokie ambicje i niskie oczekiwania

Te sugestie — lub zupełnie inny zestaw — mogą sprawić, że The Conners będą lepsze. Nie jestem pewien, czy cokolwiek sprawi, że The Conners będą popularne. Być może jest już zbyt wiele skutków ubocznych ze strony konserwatystów wyobcowanych przez usunięcie pani Barr, liberałów wściekłych, że ABC sprowadziło ją z powrotem w pierwszej kolejności, lub bezpartyjnych, którzy po prostu lubili starą ulubioną postać i nie chcą być przygnębieni pokazem bez jej.

Connerowie mogli kuleć latami, jak kiedyś Rodzina Hoganów bez Valerie Harper. Albo może to być jednorazowy apel kurtynowy, w którym bohaterowie i publiczność żegnają się.

Ale jeśli serial powróci mimo to, równie dobrze może spróbować zrobić to dobrze, pozwalając odejść temu, co umarłe, umrzeć i pozwolić życiu toczyć się dalej.