The Fall Guy: Czy Tom Ryder jest prawdziwym aktorem? Czy Gail Meyer jest prawdziwym producentem?

Komedia akcji Davida Leitcha „The Fall Guy” to wspaniały list miłosny do wszystkich kaskaderów w Hollywood. Oprócz ukazania poziomu ryzyka, determinacji, planowania i ciężkiej pracy, w jaką angażuje się zespół kaskaderów, film nie boi się także komicznie wyolbrzymić wahania aktora, czy poświęcić się swojemu projektowi, oraz śmiałości producenta, by traktować swoją załogę członków jako zbędne aktywa, umożliwiające wykorzystanie ich władzy do skandalicznych celów. W filmie Leitcha Aaron Taylor-Johnson wciela się w Toma Rydera, który wykorzystuje ten przywilej w znacznie gorszym, egoistycznym celu: aby zająć się swoimi brudnymi uczynkami.

Tom pełni rolę antagonisty w „The Fall Guy”. Z pomocą manipulacyjnej producentki Hannah Waddingham, Gail Meyer, łapie Colta Seaversa, swojego wieloletniego dublera kaskadera, aby przyjął karę za popełnione przez siebie przestępstwa. To zestawienie sprawia, że ​​widzowie zastanawiają się, czy postać Johnsona jest inspirowana prawdziwą osobą i czy branża może stwarzać takie zagrożenie dla kaskaderów.

Najlepsza gwiazda Hollywood i jego manipulujący opiekun

Jak każda inna postać w „The Fall Guy”, Tom Ryder i Gail Meyer są postaciami fikcyjnymi, niepowiązanymi odpowiednio z prawdziwym aktorem i producentem. W przeciwieństwie do Colta i Jody Moreno w roli Emily Blunt , Tom i Gail to oryginalne dzieła scenarzysty Drew Pearce’a, a nie postacie zaadaptowane z serialu ABC Glena A. Larsona pod tym samym tytułem. Nikczemne czyny tej pary – nieodpowiedzialne pozwolenie kaskaderowi na śmierć na imprezie pod napięciem, wrabianie innego w przestępstwo, ukrywanie dowodów, fałszowanie dowodów, usiłowanie morderstwa itp. – same w sobie usuwają wszelkie pośrednie podobieństwa lub podobieństwa jako zwykłe zbiegi okoliczności lub wolność artystyczna.

Chociaż kilku aktorów i producentów zdemaskowano ich udział w okrutnych zbrodniach, a Hollywood nie do końca było wdzięczne branży kaskaderskiej – nie wspominając o wielu przypadkowych ofiarach śmiertelnych – złoczyńcy filmu wywodzą się z wizji Pearce’a. Od chwili poznania Toma i Gail ich złe traktowanie innych członków załogi zaczyna nabierać kształtu. Tom poniża podbródek Colta i uderza go, podczas gdy Gail prosi go o powtórzenie wyczynu, podkreślając długoletnią więź zawodową między nimi.

Egoistyczne i nieprofesjonalne strony osobowości Toma należy obserwować, gdy ledwo pojawia się na planie, umawia się ze swoim najnowszym współpracownikiem i organizuje ekstrawaganckie przyjęcia bez żadnego zaangażowania w swoją rolę.  Mimo że Tom i Gail to postacie fikcyjne, ożywione na ekranie jedynie przez aktorów, Pearce, wykonawcy i ekipa produkcyjna rzeczywiście zintegrowali pisanki i subtelne odniesienia, które mogą przypominać widzom o istniejących osobach, zarówno prawdziwych, jak i fikcyjnych, o postaciach 'historie. Podobieństwa nie są zdumiewające ani realistyczne, ale sprawiają, że narracja jest a naciąganie kultury gwiazd.

Biorąc pod uwagę karierę zawodową Leitcha, która przed zajęciem stanowiska reżyserskiego obejmowała wiele kaskaderów, nie jest zaskoczeniem, że fikcyjny aktor w jego filmie uważa swoje wady za zawstydzające. Przypomina nam o tym upór Toma w graniu w filmach akcji, podczas gdy sam siebie nazywał gwiazdą akcji Toma Cruise'a , z którym dzieli także swoje imię. Jednak porównania kończą się, gdy weźmiemy pod uwagę udokumentowane osiągnięcia tego ostatniego w samodzielnym wykonywaniu akrobacji.

Dodatkowo scena skupiająca się na dużym billboardzie z reklamą perfum Toma bardzo przypomina popularną reklamę Diora z wyglądem Johnny'ego Deppa . Strój Toma – falowane blond włosy, przyciemniane okulary przeciwsłoneczne i podobny szlafrok z „Secret Window” – również krzyczy na Deppa, mimo że nie mają ze sobą żadnych powiązań. Postać próbuje wcielić się w kolejny charakterystyczny styl supergwiazdy – akcent Matthew McConaughey .

Producentka Toma, Gail, okazuje się być o wiele bardziej współczującą postacią, przypominając nam podręcznikowe postacie najlepszych przyjaciół. Ujawnienie jej jako wspólniczki Toma – a raczej większego geniusza – prowadzi nas do Lesa Grossmana z „Tropic Thunder”. Pomimo jej wątpliwych wyczynów, nie ma wątpliwości, że jest wspaniałą producentką. Jej skuteczne sposoby przedkładania efektów wizualnych nad praktyczną fotografię, umiejętność obsługi helikoptera i sukces jako kobiety w Hollywood czynią ją najpotężniejszą postacią w „The Fall Guy”.

Manipulacje Gail nie mają jednak granic. Próbuje pozyskać Jody, kolejną kobietę sukcesu, grając ofiarę toksycznej męskości. Ponieważ jednak jest to film komediowy, kilka jej działań – grożenie zastrzeleniem członków ekipy na planie i posiadanie kolekcji popleczników – służy wyłącznie wymaganiom scenariusza, kładąc kres wszelkiej dyskusji kwestionującej jej fikcyjne pochodzenie.