Premiera trzeciego sezonu „True Detective”: Nowa tajemnica, znajomy nastrój

Sezon 3, Odcinek 1: „Wielka Wojna i Współczesna Pamięć”

Wspaniały film dokumentalny z 1996 roku „Raj utracony: Morderstwa dzieci w Robin Hood Hills”, opowiadający o potrójnym morderstwie w Arkansas oskarżonym nastolatkom, później znanym jako Trójka z Zachodniego Memphis, rozpoczyna się zdjęciami z helikoptera na zalesionym obszarze, gdzie odkryto ciała trzech nieletnich chłopców . Przez 150 minut film jest świadkiem szokującego pomyłki sądowej, wywołanej przez taktykę przymusu policji, niekompetentną obronę i domniemania społeczności, która chciała położyć kres tej straszliwej sprawie.

Dokument i jego dwie sequele pomogły zwiększyć świadomość publiczną o sprawie, a po udanym ( jeśli nietypowe ) zarzut ugody, Trójka z West Memphis została ostatecznie zwolniona z więzienia w 2011 r., 18 lat po morderstwach.

Nowy sezon True Detective rozpoczyna się również ujęciami z góry zalesionego obszaru na obrzeżach małego miasteczka w Arkansas – nazywanego złowrogo jako Devil's Den – i zamyka Wayne Hays (Mahershala Ali), detektyw stanowy, odkrywający ciało zaginiony chłopiec schowany w jaskini. Istnieją inne specyficzne powiązania między True Detective i Paradise Lost, szczególnie w przypadku trzech nastoletnich wyrzutków. Jeden z nich jest przesłuchiwany o koszulkę Black Sabbath, nawiązującą do szatańska panika to zabarwiło sprawę przeciwko West Memphis Three.

Ale przede wszystkim jest związane z Rajem przez samo środowisko — głównie białą, ubogą społeczność, która rozliczy się ze straszliwą tajemnicą w lesie za miastem.

Jak ta tajemnica się ujawni, nie jest jeszcze jasne w Wielkiej Wojnie i Współczesnej pamięci, pierwszym odcinku trzeciego sezonu serialu, ale sceneria jest gęsta i znajoma atmosfera. Nie ma ciągłości narracyjnej między jednym sezonem True Detective a kolejnym, jedynie autorska pieczęć jego twórcy, Nica Pizzolatto, którego dominującym instynktem jest tworzenie przestrzeni, w których zło ma namacalną obecność.

Najlepszy telewizor 2021

Tegoroczna telewizja oferowała pomysłowość, humor, przekorę i nadzieję. Oto niektóre z najważniejszych wydarzeń wybranych przez krytyków telewizyjnych The Times:

• • 'Wewnątrz': Napisany i nakręcony w jednym pokoju program komediowy Bo Burnhama, przesyłany strumieniowo na Netflix, zwraca uwagę na życie w Internecie w trakcie pandemii.
  • „Dickinson”: ten Seria Apple TV+ to opowieść o pochodzeniu literackiej superbohaterki który jest śmiertelnie poważny w swoim temacie, ale niepoważny w stosunku do siebie.
  • 'Dziedziczenie': W brutalnym dramacie HBO o rodzinie miliarderów z mediów bycie bogatym nie jest już takie, jak kiedyś.
  • „Kolej podziemna”: Przerażająca adaptacja powieści Colsona Whiteheada autorstwa Barry'ego Jenkinsa jest bajeczny, ale twardo prawdziwy .

[ Przeczytaj recenzję 3 sezonu autorstwa krytyka Times TV Jamesa Poniewozika. ]

Pierwszy sezon zamienił południową Luizjanę w bagnisty wir, który powoli przyciągał swoich bohaterów do ciemności w jej centrum; Drugi sezon, pomimo wszystkich swoich wad, był zgodny z bogatą tradycją kryminałów SoCal, takich jak Chinatown, które badają czeluście miejskiej korupcji. W tej pierwszej godzinie miasto West Finger w stanie Ark. niesie to samo zagrożenie, zwłaszcza w nocy, kiedy sąsiedztwo zaniedbanych domów ranczowych jest drastycznie niedostatecznie oświetlone przez uliczne latarnie.

West Finger ożywa w obiektywie reżysera Jeremy'ego Saulniera, specjalisty od gatunków, którego twórczość obejmuje brutalną, przypominającą Coensa komedię noir Blue Ruin i thriller Green Room, opowiadający o punkowym zespole odpierającym bar pełen neonazistów. Saulnier wyreżyserował tylko dwa pierwsze odcinki nowego sezonu, zanim został zastąpiony przez samego Pizzolatto, ale udaje mu się przywrócić serial do korzeni jako klimatyczny zabieg. Opowiadanie historii jest znacznie bardziej uproszczone niż w drugim sezonie, przynajmniej na początku, a jego rewelacje są elegancko przedstawione na trzech osiach czasu.

Uproszczenie zaczyna się od Haysa, który po sezonie, w którym obsadzili czterech znanych aktorów (Colin Farrell, Rachel McAdams, Vince Vaughn i Taylor Kitsch) jako wariacje na temat tego samego pijanego, moralnie skompromitowanego antybohatera, stał się centralną postacią. Hays pochodzi z tego samego zasobu, ale nie jest jeszcze tak sparaliżowany zwątpieniem w siebie, żeby nie mógł zająć się sprawą na jego oczach.

W dniu 7 listopada 1980 roku, odpowiednio upamiętnionym w dniu śmierci Steve'a McQueena, dwoje dzieci zostało zgłoszonych jako zaginione po tym, jak pojechały na rowerach do parku i nigdy nie wróciły do ​​domu. Podejrzani obejmują trzech nastolatków we fioletowym błędniku Volkswagena; rdzennego Amerykanina, który układa śmieci z tyłu swojego gokarta; oraz członkowie rodziny dzieci, w tym ich ojciec, Tom (Scoot McNairy), którego małżeństwo z matką, Lucy (Mamie Gummer), uderzyło w płozy, oraz kuzyn Lucy, Dan, który kiedyś spał z nimi na sześć miesięcy rozciągać.

[ Drugi sezon „True Detective” nie był tak zły, jak myślisz. Pisarz wyjaśnia dlaczego. ]

Podobnie jak w przypadku Rust Cohle Matthew McConaugheya, a jego czas to płaskie koło filozofujące w pierwszym sezonie, część tych informacji ujawnia się przez deponowanie długo po fakcie – w tym przypadku 10 lat – i serial dodaje trzecią oś czasu, 25 lat później, kiedy starszy Hays zgodził się na wywiad dla prawdziwego serialu kryminalnego. (Makijaż na starość jest notorycznie trudny do wykonania, więc należy powiedzieć, że transformacja Ali jest tutaj wyjątkowo dobra.) Inne główne postacie również biorą udział w pierwszym odcinku, w tym Stephen Dorff jako partner Haysa, Roland West, i Carmen Ejogo jako Amelia Reardon, nauczycielka angielskiego, która w końcu zostanie żoną Haysa i napisze książkę o sprawie.

Scenariusz Pizzolatto jest na razie łagodny wobec twardych pizzolatto-izmów, co pozwala wyraźniej zabłysnąć jego mocnym stronom w barokowym spisku. Czas pokaże, czy niesmaczne aspekty tej historii – morderstwo i uprowadzenie dziecka, wizjer do pokoju małej dziewczynki – sprowadzą ją na dół, czy też Pizzolatto straci fabułę tak samo, jak w drugim sezonie. Ale dwa wielkie zwroty akcji w Wielkiej Wojnie i Współczesnej pamięci – to, że Amelia wyszła za Haysa i napisała o sprawie, i że dziewczynka wciąż żyje w 1990 roku i najwyraźniej włamuje się do aptek w Oklahomie – są fachowo załatwione, a różni podejrzani i świadkowie są jasno i starannie rozplanowane.

Prawidłowe ustalenie szczegółów to nie lada wyczyn, zwłaszcza po drugim sezonie, który zasiał zamęt i pogardę od godziny otwarcia. Trzeci sezon True Detective może być nieco skromniejszy, ale Saulnier i Pizzolatto zagłębiają się głęboko w sugestywną scenografię i opowiadanie okruszków chleba po klasycznej procedurze. Ponieważ Hays przygotowuje się do odkrywania ciemności na obrzeżach miasta, na razie łatwo jest podążać za nim.

Płaskie koła:

• Ta ostatnia wymiana zdań między Haysem i Westem (jest zbyt mroczna, stary. Nie obchodzi mnie to.) wydaje się być momentem „ja-ja-co-ja-jam” ze strony Pizzolatta, który może mieć ochotę mrugnąć do swoich krytyków po ostatnim sezonie .

• Wyścig z pewnością stanie się ważnym czynnikiem w miarę upływu sezonu. Pierwsze spotkanie Haysa i Amelii pozostawia pytanie w zawieszeniu — jak to jest tutaj… wiesz? - Na razie.

• Devil’s Den dołącza do Cape Fear w annałach proroczo nazwanych przestrzeni publicznych.

• Wizjer w pokoju chłopca, najprawdopodobniej wyrzeźbiony przez kuzynkę Lucy, jest pierwszym dużym tropem w tej sprawie, zwłaszcza gdy zginie chłopiec, a nie jego siostra. To także konwencja pizzolatto — i noir — mieć tę sekretną przestrzeń z tyłu szafy, podszyty niezgłębionym złem krążącym przez codzienne życie.

• Fani eklektycznego kierownika muzycznego T-Bone'a Burnetta mogą chichotać z wersji Just Dropped In Mickey'a Newbury (Aby zobaczyć, w jakim stanie był mój stan, który kończy odcinek. Burnett wyprodukował także eklektyczną ścieżkę dźwiękową do filmu The Big Lebowski, w którym wykorzystał Kenny'ego Rogers i singiel First Edition do surrealistycznej sekwencji snów w stylu Busby'ego Berkeleya w kręgielni.